De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 16

Rozenkrans.

Och, dat ik een zoo droeven gang mocht gaan
Als tot den doodsberg ging mijn lieve Vrouwe,
Om met deez' Moeder in ontzagbren rouwe
Bij 't kruishout van haar Smarten-Kind te staan;

Om aan Zijn wonden, bloedend, purperrood,
Waaruit geluidloos drupp'len nedervloeien,
Mijn arm koud hart in wedermin te ontgloeien,
In deernis met zóó wreeden marteldood.

Nu zal van Jesus' smarten, stervensbang,
Mijn liefde vroom 't mysterie achterhalen:
Ik ga mijns lieven Heeren lijdensgang!

Als mijne ziel de droeve Moeder groet,
Valt ééne van mijn roode rozekralen -
Gelijk van 't kruis een druppel offerbloed...

M.V.