De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 15

Een troost.

Daar is zoo woest geen heidegrond,

Waar niet één bloempje bloeit,

Dat in het licht der morgenstond’

Van schoone kleuren gloeit.

Daar is geen bosch zoo afgejaagd.

Waar niet in lentetij

Eén vogeltje den echo plaagt

Met zoete melodij;

Geen storm, die door zijn wilde kracht

Het diep der zeeën stoort;

Zoo donker dreigt geen wolkenvracht,

Dat niet één lichtstraal gloort....

En ook: zoo dof geen zielesmart,

Zoo droef geen levenslot,

Of daar blijft immer 't christen hart

Eén troost.... de hoop op God.

Naar Wilh. Kreiten.
H. Donders Pr.