Bij de Platen.
Russische postkoerier, door wolven besprongen. -
Het gaat met de brievenpost niet overal zoo gemakkelijk en geregeld als in ons kleine, van spoorwegen in alle richtingen doorsneden land. In de onmetelijke sneeuwvelden van Rusland, waar nog geen spoorwegverkeer bestaat, moet de brievenmaal nog door den koerier te paard van de eene plaats naar de andere overgebracht worden, en die plaatsen liggen soms dagreizen ver uit elkaar.
Als er bij ons een baantje als postbode vacant is, dan doen zich de sollicitanten bij tientallen op. Het is echter te betwijfelen, of zij wel zoo hard zouden loopen, als het er op aan kwam het baantje van zoo'n Russischen postkoerier waar te nemen. Want waarlijk, dat is geen hapje! Is de urenlange eenzame rit door een besneeuwde, hard bevroren woestenij op zich zelf al weinig uitlokkend, bepaald hachelijk wordt het geval als de ruiter, zooals die op ons tafereel, onderweg nog door uitgehongerde wolven wordt besprongen.
Blijkbaar is de man op dergelijke minder aangename ontmoetingen verdacht; want hij is behoorlijk met een pistool gewapend; en dat hij dit als een geoefend schutter weet te hanteeren, bewijst het dood uitgestrekte beest aan zijn rechterhand, terwijl de wolf, die hem links bespringt, op het oogenblik ook ineenkrimpt onder een schot, dat hij zoo juist in het lijf heeft gekregen.
Maar daarmee is de koerier nog niet van dat gevaarlijk gezelschap af; want er komt uit het bosch nog een heele zwerm aangestormd, die hem nog een ongemakkelijk half uurtje kan bezorgen. Gelukkig dat zijn paard ook niet op de kennismaking met die vlugge sneeuwloopers gesteld is en er stevig van door jaagt. Zoo is er kans dat hij spoedig behouden in een bewoonde plaats aanlandt, waar de lieden op het oogenblik misschien weinig vermoeden, hoeveel kans zij hebben, dat de aan hen geadresseerde brieven bij de wolven te recht komen.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd