Koningin Louise van Denemarken.
Het was niet alleen de hoogbejaarde vorstin van een klein afgelegen rijk, die den 29en September 11. op het eenvoudige kasteel Bernstorff bij Kopenhagen den laatsten adem uitblies, - het was, zooals zij bij haar leven meermalen schertsenderwijze genoemd werd, de ‘moeder van Europa’, die in koningin Louise van Denemarken is heengegaan. Dat verklaart, waarom zoovele hooge vorstelijke personen uit de verschillende hoeken van ons werelddeel naar Bernstorff togen, toen de afgeleefde, een en tachtigjarige vorstin op haar uiterste lag, en haar stoffelijk overschot volgden, toen het op Vrijdag 14 October in den koninklijken grafkelder te Roskilde naar zijn laatste rustplaats werd gebracht.
Om haar sterfbed stonden de koning, haar gemaal, de keizerin-weduwe van Rusland, haar dochter, haar andere dochter, de prinses van Wales, de kroonprins van Denemarken met zijn gemalin, de hertog en de hertogin van Cumberland, prins Waldemar en prins Karel van Denemarken met hun echtgenooten, de hertog en de hertogin van Sparta en nog tal van jongere prinsen en prinsessen.
Haar lijkstoet volgden de keizer van Rusland, de koning van Zweden, de erfgroothertog van Mecklenburg-Strelitz, hertog Adolf Friedrich van Mecklenburg-Schwerin, prins Eduard van Anhalt en landgraaf Alexander van Hessen, terwijl koningin Victoria evenals onze koningin een vertegenwoordiger gezonden had.
Door de huwelijken toch van haar kinderen en kleinkinderen was de overleden koningin met de Russische, Engelsche, Grieksche en verschillende andere regeerende vorstenhuizen verwant, en vandaar dat tijdens haar leven het kasteel Bernstorff herhaaldelijk het geliefkoosd oord van samenkomst was voor de onderling verwante vorsten, die in die betrekkelijk bescheiden omgeving, in het gezelschap van het gemoedelijke Deensche koningspaar, zich van de staatszorgen kwamen verpoozen.
Ongetwijfeld had koningin Louise, een geboren prinses van Hessen Kassel, in haar jeugd niet kunnen droomen dat zij de moeder en schoonmoeder van koningen en keizers zou worden. Zij reikte den 26en Mei 1842 haar hand aan prins Christiaan van Sleeswijk-Holstein-Sonderburg Glücksburg, wien zij zes kinderen schonk. Doch toen in 1863 het huis Oldenburg in Denemarken was uitgestorven, zag zij zich, als naaste bloedverwante van het uitgestorven koningshuis, met haar gemaal, onder den naam van Christiaan IX, op den troon verheven.
Moest het Deensche koningspaar reeds in het volgende jaar het verlies van Sleeswijk en Holstein betreuren, daarentegen mocht het de voldoening beleven, door de huwelijken der twee oudste dochters zich verbonden te zien met de aanzienlijkste vorstengeslachten van Europa. En den invloed, dien deze verwantschap koningin Louise verschafte, heeft zij steeds als zorgzame moeder aangewend om de belangen der onderscheiden vorstenhuizen en der daarbij betrokken landen zooveel doenlijk met elkander overeen te brengen.
Aan haar tusschenkomst zal het wel te danken zijn, dat na de schrikkelijke nederlagen van Griekenland in Mei 1897 de koning der Hellenen, haar tweede zoon, nog zulke betrekkelijk gunstige vredesvoorwaarden mocht bedingen.
Tot haar dood toe moet koningin Louise er op uit zijn geweest, de wrijvingen tusschen de Engelsche en Russische politiek naar haar beste vermogen te verhoeden. Hiermee werd dan ook de plotselinge reis der prinses van Wales, die in Augustus van het ziekbed haars gemaals naar Bernstorff toog, in verband gebracht.
Reeds toen wekte de toestand der hoogbejaarde vorstin ernstige bezorgdheid. Wel trachtte zij met groote wilskracht zich nog staande te houden, maar van dag tot dag namen haar krachten zichtbaar af, en weldra ontsliep zij te midden harer kinderen en kindskinderen, die al sedert maanden in het ouderlijk huis vereenigd waren, en wier welzijn haar gestadige zorg was geweest.
Ofschoon haar wieg in Kassel gestaan had, kwam prinses Louise toch lang vóór haar huwelijk reeds naar Kopenhagen, waar haar vader in Deenschen krijgsdienst getreden was. Zij heeft zich dan ook steeds één gevoeld met haar volk, waarvoor zij zich een ware landsmoeder heeft getoond.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd