De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 15

De helden van Omdoerman.

Gordon, de vriend en voorvechter der beschaving, de schrik der slavenhandelaars, de groote bewonderde Gordon, had de Soedaneesche troepen voor zich uitgedreven, de Derwisjen bedwongen en zegevierend zijn intocht gehouden binnen Khartoem. Doch de mahdi verzamelde zijn verstrooide benden weer, rukte op tegen de stad, die hij had moeten ontruimen en sloot Gordon in binnen de muren der vesting. En toen de afgezonden hulptroepen onder generaal Wolseley den Nijl opstevenden en aankwamen voor de grijze hooidstad van Soedan, toen vonden zij deze in handen hunner vijanden en Gordon vermoord, als slachtoffer van de dweepzucht der Arabieren. Als een toonbeeld van moed, beleid en trouwe plichtsbetrachting werd hij geëerd en beweend door zijn landgenooten, die in heilige geestdrift zwoeren, zijn schandelijken dood bloedig te wreken.

sir herbert kitchener, thans lord kitchener of khartoum,
overwinnaar der Derwisjen.

Dertien jaren ruim gingen er voorbij, eer de Engelschen den smaad, hun aangedaan, konden uitwisschen door een schitterende overwinning. De eerste dagen van September trok het Engelsch-Egyptische leger opnieuw zegevierend Khartoem binnen en kon een bededag houden bij het graf van den beroemden voorvechter, die hier gevallen was in het belang van vooruitgang en beschaving.

En de naam van den generaal, van den sirdar, die de Britsche, Egyptische en bevriende Soedaneesche troepen voerde ter overwinning, is thans op aller lippen.

Sir Herbert Horatio Kitchener, de sirdar, ofschoon een der jongste generaals in het Engelsche leger, wordt door lord Wolseley en andere militaire autoriteiten van erkende bekwaamheid, beschouwd als een der eerste en beste aanvoerders. Om op te klimmen tot deze benijdbare positie, heeft hij zich geheel en al, met hart en ziel gewijd aan het groote en schoone werk, dat hem wachtte in Egypte, de bestrijding van den slavenhandel, de bevordering der beschaving en het vestigen van een geregeld bestuur.

Hij is de oudste zoon van luitenant-kolonel H.H. Kitchener en nog slechts acht en veertig jaren oud. Doch wat al werk heeft deze onvermoeide man reeds gedaan in dit betrekkelijk kort tijdsverloop! Met recht mag de Royal Military Academy van Woolwich trotsch wezen op haar oud-leerling, zoowel als de Royal Engineers, waarbij hij in 1871 werd geplaatst.

Reeds was hij opgetreden in Palestina en Cyprus eer hij geroepen werd naar Egypte, en had zich daar doen kennen als een dapper, onversaagd en schrander krijgsman.

In Egypte wijdde zich de jonge Kitchener, vol ijver en met een moed, die geen grenzen kende of vrees, aan de grootsche taak, die hem op de schouders werd gelegd. Sir Evelyn Wood V.C. schonk hem al spoedig een gelegenheid om te toonen, wat hij vermocht als majoor der ruiterij, en Kitchener overtrof de verwachtingen van zijn overste. Hij sprak met eenig gemak Arabisch, een beslist voordeel in dien onbestendigen tijd, toen het voor Engeland noodig was Arabi Pasja te voorkomen en te verschalken, en opnieuw een vasten vorm van bestuur te schenken aan het geschokt Egypte.

In lord Wolseley's Nijl-expeditie stond hij aan het hoofd der gidsen, waarmee hij zich nu hier, dan daar vertoonde, en zich zoo snel verplaatste, dat men hem den vereerenden naam van den alomtegenwoordigen Kitchener schonk.

Na dezen gedenkwaardigen tocht heeft hij jarenlang den khalief bestookt en de Derwisjen stap voor stap teruggedrongen uit hun gebied. Eerst bracht hij hun een bloedige nederlaag toe bij Dongola en daarna versloeg hij hen aan de oevers der Atbara. Steeds hen op de hielen, zonder rust, zonder verademing, hen bespiedend, vervolgend en bestrijdend, effende hij met zijn Engelsch-Egyptisch leger den weg naar Khartoem en heeft het met moed, vastberadenheid en doorzicht geleid ter overwinning.

Als voorvechter der beschaving en vurig bestrijder van den onmenschelijken slavenhandel, verdient hij de erkentelijkheid van het nageslacht.

Ofschoon Kitchener betrekkelijk nog een jong man is, hebben de brandende zon der woestijn en de Afrikaansche tochten zijn haar reeds doen grijzen. Doch ondanks de zware vermoeienissen van den aanhoudenden krijg, ondanks de eindelooze marschen onder een verzengenden hemel, ondanks de gevaren, waaraan hij geregeld heeft blootgestaan, draagt hij het hooge, forsch gespierde lichaam nog ongebogen en fier. Hij is en blijft even werkzaam en ijverig als ooit, steeds opmerkzaam en voorzichtig en toont zich in den omgang liever toehoorder dan spreker; doch waar zijn oordeel wordt gevraagd, daar zegt hij zijn meening beslist en met een overtuiging, die een gevolg is van ernst, studie en ondervinding.

generaal hunter,
een der onderbevelhebbers van den sirdar in den strijd tegen de Derwisjen.

Gedurende zijn heele loopbaan als krijgsman was hij een moedig en ondernemend krijgsman, en nauwelijks had hij een moeilijke en gevaarlijke taak beëindigd, of een nieuwe wachtte hem, die hij met dezelfde toewijding aanvaardde en met dezelfde wilskracht door zette.

[p. 248]

Ofschoon de blinde fortuin hem meer dan eens begunstigd heeft in zijn ondernemingen, toch laat de sirdar niets aan het toeval over, indien er vooruitzicht bestaat een vaste berekening te maken voor zijn plannen, en zooveel het hem mogelijk is, doet hij zelf het werk, waarvoor hij zich verantwoordelijk rekent. Voor zich blijft hij streng en veeleischend met een hoog gevoel van plicht; zijn ondergeschikten behandelt hij vriendelijk, voorkomend en zacht, spaart hen voor alle nuttelooze inspanning, zonder daarom de tucht te laten verslappen en boezemt de krijgslieden moed in en vertrouwen, waardoor zij onweerstaanbaar worden in den veldtocht en bijzonder geschikt zijn voor grootsche daden in het belang van den vooruitgang en de beschaving.

De generaal-majoor Hunter, die onder leiding van sir Kitchener het bevel voerde, is een officier, die eveneens een schitterende loopbaan als officier in Soedan achter zich heeft. Hij werd majoor gedurende lord Wolseley's Nijl-expeditie. Daarna bleef hij in het Engelsch-Egyptisch leger, en nam achtereenvolgens deel aan het gevecht bij Ginuirs, waarbij hij zwaar gewond werd en later bij Arguin en Toski, waar hij een brigade Egyptische troepen aanvoerde. Hij werd benoemd tot kolonel in 1894 en werd generaal-majoor te gelijk met Rundle. Deze vorderingen werden beschouwd als bijzondere voorbeelden van erkenning hunner krijgskundige bekwaamheden. De moed en onversaagdheid van Hunter kennen geen grenzen, en zijn beleid en overleg maken hem tot een trouwen helper voor den grooten sirdar.

Khalief Abdoellah, ofschoon nog slechts ongeveer vier en vijftig jaren oud, ziet er uit als een afgeleefd grijsaard. Eerst leidde hij te Omdoerman enkel een leven van plezier, en de sterke, werkzame Abdoellah, een man van middelbare, doch fiere gestalte, werd langzaamaan lui, verwijfd en dik. Kort geleden evenwel kwam de vijand meer van nabij hem bedreigen, en met de zorgen, die zijn toestand hem baarden, keerde de geestkracht weer, de zwaarlijvigheid verdween, doch de vergrijsde man bleef er lichamelijk zwak uitzien.

Na den dood van Mohammed Achmed bekoelde de godsdienstwaanzin van den bekeerling wel eenigszins. Hij en zijn volgelingen begonnen te twijfelen aan de uitspraak van den mahdi, waarbij deze verklaarde, hoe God had voorspeld, dat hij niet sterven zou, eer hij het Mohammedanisme over de heele aarde zou verbreid hebben.

Khalief Abdoellah rekende door alle listen en kunstgrepen er op, de goedgeloovigheid, de vrees en de verlangens op te wekken van een bijgeloovig, onwetend volk. Om zijn doel te bereiken, nam hij nu eens zijn toevlucht tot vleierij, dan tot bedrog, pijniging en zelfs tot moord, en wist, ondanks het verval van het fanatiek Mahdisme zijnen toestand te verbeteren en zijn khalifaat te vestigen.

Met heldenmoed heeft hij gestreden tot in het laatste treffen, doch thans zijne zijn troepen vernederd en verstrooid.

L.v.M.

nauwgezet.
Maar man, als ge honger hebt, eet dan nog een broodje.
Beroemd professor: Dat kan ik niet. In mijn levensbeschrijving staat immers, dat ik dagelijks bij de koffie maar één broodje eet.

in de gerechtzaal.
(Het openbaar ministerie heeft zes weken gevangenis geëischt.)
Verdediger (nadat hij zijn pleitrede gehouden heeft, zegevierend tot beklaagde): Nu, hoe denk u over de zaak?
Beklaagde (droogjes): Hm, nu krijg ik minstens drie maanden.