De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 15

‘Och, moge 't nooit verwelken!’

Zie ik de vlinders langs de gouw

Om blanke kelkjes stoeien,

En spieglend zich in 't morgenblauw

Lachende bloempjes bloeien:

Dan denk ik aan uw hartje, kind,

Dat nog op alle uw wegen

Slechts spel en vreugde en liefde vindt,

Lachend den hemel tegen;

Dan denk ik aan uw zieltje, kind,

Frisch als die blanke kelken;

En 'k bid den God, die de onschuld mint:

‘Och, moge 't nooit verwelken!’

Groesbeck.
H. Donders, Pr.