De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 15

[p. 129]

[Nummer 17]

De Lijkwade onzes Heeren te Turijn.

Ieder, die het voorrecht heeft gehad, met een der jongste pelgrimstochten naar Rome, Italië en zijn talrijke heiligdommen te bezoeken, herinnert zich de eerwaardige, aloude kathedraal van Turijn, welker grijze en verbrokkelde marmergevel niet zou doen vermoeden, welke schatten daarbinnen verborgen zijn.

Langs een breede marmeren trap bereikt men achter het hoogaltaar de koepelvormige kapel, waar, in een zilveren reliekschrijn, te midden van zilveren kandelaren en rijke versierselen, de Santissimo Sudario bewaard wordt, dat is de linnen doek, waarin na den dood des Zaligmakers het goddelijk lichaam was gewikkeld.

Boven dit heiligdom welft zich een koepel van de merkwaardigste soort, gevormd uit een menigte opeengestapelde bogen, die naar boven toe telkens kleiner worden en ten laatste een open ster vormen, waarin het zinnebeeld van den H. Geest is aangebracht.

Dit jaar was de heilige Lijkwade voor de vereering der geloovigen tentoongesteld op de wijze als dit door onze afbeelding wordt weergegeven. De linnen doek is achter glas uitgespannen in een zilveren lijst, en op onze gravure ziet men duidelijk het dubbele afdruksel van het lichaam des Heeren, door de aanraking der bloedige wonden veroorzaakt.

Dat afdruksel geeft maar in heel onbestemde omtrekken de vormen van het goddelijk lichaam. Doch thans is er een photographische afbeelding van gemaakt, die met verrassende nauwkeurigheid veroorlooft ook het gelaat, de handen en de overige lichaamsdeelen te onderscheiden.

Het heeft lang geduurd voordat koning Humbert, die als vorst van Savoye bewaarder is van deze reliquie, verlof gaf om een afbeelding er van te nemen. Hij vreesde, dat men er uit speculatie misbruik van zou maken. Ten laatste heeft hij echter het verlof toegestaan aan den advocaat Secondo Pia, een goedgeloovig katholiek, die persoonlijk en op eigen kosten de photographie genomen heeft, na de plechtige verzekering, dat zij slechts strekken zou ter bevordering van godsdienstige en wetenschappelijke doeleinden.

Het negatief werd door den advocaat vervaardigd onder zeer sterke electrische verlichting, met gebruikmaking van krachtige reflectors volgens een bijzonder systeem, dat het glas ook gevoelig maakte voor de gele tint van de Heilige Lijkwade. Zooals boven reeds werd aangestipt, vertoonde de photographie dadelijk, en steeds duidelijker, toen het negatief in het bad ontwikkeld werd, in vaste lijnen een volledige teekening van het Heilig Lichaam van Christus. De Lijkwade had dus, hoewel voor het gewone oog onzichtbaar, een volledig afdruksel bewaard van het bloedend lijk, dat er in gehuld was.

de heilige lijkwade des heeren, bewaard te turijn.

Naast de Italia Reale, die hieromtrent het eerste bericht meedeelde, maakte ook de Osservatore Romano er gewag van, en het gezag van dat blad vooral geeft den noodigen waarborg, dat bij de bespreking van een merkwaardig feit als dit, de voorgeschreven voorzichtigheid is in acht genomen. Het voegt aan het eerste bericht in hoofdzaak het volgende toe: Zooals men weet, vertoonen de vlekken of schaduwen op de Heilige Lijkwade een dubbel, maar onduidelijk beeld van het gestorven lichaam van Christus, daar dit ruggelings op een der zijden van het kleed neergelegd is, terwijl de bovenste helft van het kleed over het hoofd naar beneden is geslagen, zoodat het 't Heilig Lichaam aan de voorzijde bedekte. De bloedvlekken teekenden zich dus op de wade af onder en boven het lijk. Dit

[p. 130]

dubbele beeld, verkleurd en moeilijk zichtbaar, geeft, natuurlijk, niet meer dan vage omtrekken, geen lijnen. Het negatief van de photographie liet de wade, waar geen vlekken gevonden werden, geheel zwart, zoodat zij op een positieven afdruk wit zou worden. Men verwachtte daardoor een juist beeld te zullen verkrijgen van de omtrekken der wade met de vlekken zonder eenige scherpe lijn. Hoezeer was men verrast, toen reeds in het ontwikkelend bad bleek, dat scherpe lijnen verkregen waren, die een teekening gaven van het gansche lichaam van den Zaligmaker, ook van het aangezicht.

De schrijver van de Turijnsche correspondentie in de Osservatore Romano, een der meest geachte katholieke journalisten, Philippo Crispolti, verzekert, dat hij zelf de photographie gezien heeft en de aanbiddelijke gelaatstrekken van den Allerheiligsten Verlosser, sedert negentien eeuwen door niemand aanschouwd, duidelijk heeft waargenomen.

De Italia Reale, een katholiek-conservatief orgaan, dat te Turijn verschijnt, deelt nog eenige bijzonderheden mee, welke hier verkort mogen volgen.

Het denkbeeld, om een photographie van de lijkwade te vervaardigen is het eerst gevormd door de commissie voor de organisatie der tentoonstelling van gewijde kunst en heilige zaken te Turijn. Nadat de machtiging van koning Humbert was verkregen, werd een speciale commissie benoemd, die zich met het nemen van de photographie zou belasten; zij bestond uit ridder Pucci, ridder Mella, professor Chirardi en den advocaat Cattaneo, allen aanzienlijke en brave katholieken. Door dezen werd de uitvoering opgedragen aan den advocaat Secondo Pia, die mede als lid der commissie werd aangenomen.

Nadat de Heilige Lijkwade eenige dagen ter vereering van de geloovigen was uitgesteld geweest, is op den middag van den 25n Mei, om twee uur, de eerste photographie genomen. Vijf minuten duurde de belichting. De reflectors van het electrisch licht waren toen niet sterk genoeg geweest en hadden een flikkering teweeggebracht. Ook bleek een beletsel, dat de reliquie met glas was bedekt.

De eerste proeve was dus mislukt.

Toen werd den 28n Mei des avonds om negen uur een tweede poging gedaan, met het bekende gunstige gevolg. De electrische verlichting was veel sterker en beter, en met verlof van prinses Clothilde was de glazen bedekking van de reliquie afgenomen; op vier platen, elk van 40 bij 60 centimeter, werden de proeven genomen, de verlichting duurde telkens twintig minuten. Twee der platen zijn mislukt, één leverde een zeer onbestemd beeld van de lijkwade, de vierde gaf het bewonderenswaardige beeld volledig, volmaakt duidelijk, het beeld van onzen Heer Jesus Christus. Op een wijze, welke tot dusver niet is opgehelderd, had de lijkwade als photographisch negatief gewerkt. De Verlosser zelf heeft zoodoende in de doodswade het afbeeldsel achtergelaten, hetwelk nu als door een wonder ontdekt werd.

Negentien eeuwen lang heeft de wereld zich de trekken van den Nazarener voorgesteld volgens een traditie en hebben kunstenaars ons een beeld hunner phantasie geleverd, hetwelk wij tot dusver als het beeld van den Zaligmaker aannamen. Thans hebben wij een waarachtige afbeelding van het gelaat, vervuld van onuitsprekelijke smart en vol goedheid; de details van den baard, het hoofdhaar, het profiel teekenen zich duidelijk op het lijkkleed af, zoo ook de wonden van het Heilig Lichaam en de vorm der geeselstriemen.

Het bericht verspreidde zich, zegt hetzelfde blad, van mond tot mond, de meest verschillende gewaarwordingen wekkende van geloof, vereering, bewondering, verbazing en twijfel.

De aartsbisschop van Turijn, de hertogin van Genua, prelaten, kunstenaars en andere hooge persoonlijkheden spoedden zich naar de woning van Secondo Pia, om zich te vergewissen, en een bekend archeoloog en artiest, die vroeger krachtig de echtheid van de Heilige Lijkwade had bestreden, riep nu uit: ‘Ja, het is wel de echte Lijkwade, en God zelf heeft dit beeld geschilderd.’

De Italia Reale deelt verder mee, dat de photographie niet zal worden gereproduceerd en ook niet verspreid. Het eenige exemplaar blijft het eigendom der koninklijke familie van Italië, maar zou binnenkort worden tentoongesteld te Turijn.