De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 15

Bij het Beeld van 't Goddelijk Hart.

Verheven beeld, zoo schoon, zoo stil, zoo sprekend!...
Een traan in de oogen, strekt Ge uw armen wijd,
Wijd open tot uw zondig kind, en smeekend
Weeklaagt uw blik: hoe liefde om ondank lijdt.

Zóó ken ik U, mijn God, die liefde zijt:
Die, waar de mensch, al zijn geloften brekend,
Verre U ontvlucht, in schooner liefde U wrekend,
Hem opzoekt weer... en weer vergeeft... altijd.

O, Godlijk Hart, dat uit den nimbus straalt,
Waarom mijn hand, van mijne vele zonden,
Langzaam den krans van doornen heeft gewonden,

O, druk dat kruis, dat op uw vlammen praalt,
Mij diep in 't harte... en voor zooveel 'k U griefde
Geef lijden mij, dat ik U geev' ... mijn liefde.

H. Donders.