De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 15

Allerlei.

Hoe men in China trouwt. -

De eigenlijke voltrekking van het huwelijk in China gaan allerlei toebereidselen vooraf: men wisselt geschenken en raadpleegt sterrenwichelaars, terwijl de vaders van het bruidspaar elkaar brieven schrijven, waarin zij op overdreven beleefde manier de hooge waarde van den afstammeling der andere partij prijzen, terwijl zij over hun eigen kind heel minachtend spreken.

maasdal.

Wordt den vader der bruid naar haar geboortedag gevraagd, dan geeft hij in zijn antwoord te gelijk uiting aan zijn dankbaarheid voor de eer van het huwelijk, klaagt over de onbeschaafdheid en ruwheid van zijn dochter en betreurt zijn eigen gebrek aan talent, om haar op gepaste wijze op te voeden.

De vader van den bruidegom laat zich echter niet de loef afsteken en antwoordt bij het zenden van zijn geschenken op dezelfde manier. Na de schoonheid der bruid, de letterkundige verdienste van haar vader en diens voorouders op bombastische wijze geprezen te hebben, schildert de schrijver deemoedig zijn eigen stand. ‘Wat mij betreft,’ - zoo heet het - ‘ik ben van mijn jeugd af traag en vadsig geweest. Zonder doel ga ik de wereld door, en de betrekking, die ik bekleed, is nog eervoller dan ik verdien. Uw dochter is deugdzaam en edel, mijn zoon daarentegen verstandelijk zoo bekrompen, dat hij haar niet waardig is.’

Daar echter diens aanstaande schoonvader eenigszins gunstiger over hem denkt, en het huwelijk dus gesloten moet worden, zendt hij hem de gebruikelijke geschenken, maar vraagt verschooning voor de geringe waarde en het ontbreken van zijden stoffen en edelgesteenten.

Het bruiloftsontbijt wordt in het huis van den bruidegom gebruikt, dat met vanen, waaiers en roode tafels, waarop in gouden letters de titels der beide families staan opgeteekend, versierd is. Het overwicht van den man in het huwelijk wordt niet vergeten: de bruid moet kruipend den stoel naderen, waarop de bruidegom zit.

De uitgaven der Amerikaansche kranten. -

Evenals in Amerika alles op veel grooter schaal gebeurt dan in Europa, zoo wijzen ook de uitgaven voor de Amerikaansche kranten ontzaglijke cijfers aan. Een tweemaal daags verschijnend dagblad te New-York veroorzaakt de volgende kosten: voor den letterkundigen inhoud 220.000 dollar, voor berichten 290.000 dollar, voor illustraties 180.000 dollar, voor correspondentie 125.000 dollar, voor gewone telegrammen 165.000 dollar, voor kabeltelegrammen 27.000 dollar, voor machinerieën 410.000 dollar, voor papier 617.000 dollar, voor huur, verlichting, bureau-benoodigdheden enz. 219.000 dollar, te zamen 2.253.000 doller of 11.270.000 frank. Het aantal beambten, aan zulk een blad verbonden, bedraagt niet minder dan 1300.

Een vrouw met 300 afstammelingen. -

In den staat Georgië in Amerika leeft een vrouw, die 235 kinderen, kleinkinderen, achterkleinkinderen en achter-achterkleinkinderen in leven heeft. Bovendien zijn reeds 75 van haar nakomelingen gestorven, zoodat het totale aantal 310 bedragen heeft. Deze zoo rijk gezegende oude vrouw heet Sallie Shiver. Zij is thans 90 jaar oud en verzuimt nooit, haar afstammelingen op de beurt te bezoeken. De 235e levende nakomeling verscheen voor eenige maanden op het wereldtooneel, en vrouw Shiver klaagt er al over, dat zij, als er nog meer komen, in twee jaar haar gebruikelijke rondreis niet meer zal kunnen volbrengen.

Liefhebbers van oude hoeden. -

De bewoners der Nicobaren, een eilandengroep in den Indischen Oceaan, leggen een buitengewone voorliefde voor oude houden aan den dag, en tusschen Calcutta en Groot- en Klein-Nicobaar wordt een levendige handel in zulke afgelegde hoofddeksels gedreven, die de eilandbewoners met kokosnoten betalen. Een heel hooge cilinderhoed staat bij de bewoners der Nicobaren in hoog aanzien, maar de grootste ‘chic’ is een hoed van witte kleur met zwarten band. Zulke kabinetstukken zijn 50 tot 60 kokosnoten waard, en een Nicobarische ‘grand seigneur’ tooit zich met zoo'n hoed, als hij ter vischvangst gaat, terwijl zijn heele overige kleeding in een lang.... vest bestaat.