De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 14

[p. 312]

Bij de Platen.

Hamlet en Laërtes aan de baar van Ophelia. -

In No, 7 van dezen jaargang gaven wij, naar aanleiding eener voorstelling van Ophelia, een beknopt overzicht van het aangrijpende treurspel, waaruit dit nummer een der treffendste tooneelen te zien geeft. Daarheen verwijzen we dus den lezer om zich de verwikkeling van het drama weer voor den geest te brengen.

Met groote meesterschap heeft de Fransche kunstenaar Rodssin de ontmoeting van Hamlet en Laërtes aan Ophelia's lijkbaar geschilderd. De ongelukkige koningszoon, uit Engeland hierheen geijld om een laatsten blik te werpen op het gelaat der geliefde doode, geeft in bittere klachten lucht aan zijn smart. Daar grijpt Laërtes hem als den moordenaar van zijn vader bij de keel, en over het lijk ontstaat een woedende worsteling tusschen de beide mannen, die met moeite van elkander gescheiden worden.

En terwijl Ophelia's broeder en geliefde elkander over haar lijk het recht betwisten, haar te beweenen, ligt zij zelf kalm, met den hemelvrede op het gelaat, niet meer gestoord door de bloedige gruwelen en jammeren der aarde.

De koning en de koningin, de hofstoet en de priesters staan verslagen in het rond en vormen om de doode en de beide strijdenden een omlijsting van de schilderachtigste werking.

Nieuwjaarsbezoek van den suikeroom. -

Wel wel, dat is een lieve attentie van oom, op Nieuwjaarsdag, nu hij zelf zooveel bezoekers heeft af te wachten, toch nog even aan te loopen bij neef, die zich trouwens al vroeg in den voormiddag beijverd had, oom niet alleen zelf te feliciteeren, maar ook al zijn telgen groot en klein, met dezelfde boodschap naar den ouden man te sturen.

nieuwjaarsdag van den ouden jongeheer, naar de schilderij van j. kaufmann.

Deze kan dan ook niet nalaten, voor zooveel pulheid en hartelijkheid in persoon te komen bedanken. En nu ziet hij zich opnieuw van zijn liefhebbende neef en nicht, zijn achterneefje en achternichtjes met bewijzen van oprechte genegenheid overstelpt. Terwijl neef hem een glas champagne inschenkt, presenteert achterneefje oomlief een sigaar; nicht heeft gezorgd dat hij van een koekje bediend werd, terwijl het jongste achternichtje, op den wensch barer moeder, zich aan de piano gezet heeft om oom op een pas geleerd Nieuwjaarslied te onthalen. Op den achtergrond komt de dienknecht al met de geurige koffie aangedragen, waarvan oom zoo'n bijzonder liefhebber its, en het oudste achternichtje schijnt al te prakkezeeren wat zij van haar kant nog doen kan om toch ook maar van haar bijzondere liefde tot oom te doen blijken.

Allen beijveren zich om het hardst om den waardigen man in te palmen. En van het heele gezelschap is er misschien maar één, die oprecht is in zijn betuigingen van sympathie. Dat is namelijk de hond, die op een stukje van ooms koekje vlast. De overigen vlassen wel op andere dingen dan een brokje koek, maar ze zijn wel zoo kiesch en bescheiden, daar niets van te laten merken.

Nieuwjaarsdag van den ouden jongeheer. -

Ook een suikeroom? Het is niet onmogelijk. In elk geval blijkt de oude heer er warmpjes in te zitten, dat bewijst zijn rijk gestoffeerde zitkamer en vooral zijn wel voorziene disch. En dat hij, hoe eenzaam hij hier gezeten schijnt, toch op liefhebbende verwanten of vrienden mag roemen, die tegen Nieuwjaar aan hem denken, dat zien we uit het mandje Wijn, dat hem pas gestuurd is, vergezeld van een brief, die hem blijkbaar innig plezier doet.

Zooals we hem daar in zijn eentje zich zien verkneukelen, lijkt hij nog wel zoo in zijn schik als de suikeroom te midden der attenties en lievigheden van zijn beminnende neefjes en nichtjes. Maar mag hij misschien op zulke luidruchtige bewijzen van genegenheid minder gesteld zijn, toch moet hij geen eenzater of koude egoïst zijn; want anders zou hij zich niet zoo hartelijk in de hem geschonken vriendschapsbewijzen kunnen verheugen.