De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 14

[p. 310]

Twee roosjes.

Twee rozeknopjes prijkten eens

Aan d'eigen groenen stam,

Toen op een zomermorgenstond

Een jonge moeder kwam:

Zij plukte één roosje;

En na een poosje

Zou 't knopje-fijn

Ontloken zijn.

Zij nam het naar heur kamer mee,

Waar 't lieve wiegje stond.

Een zoet-lief kindje lag daarin

Met lachjes om den mond.

Zij nam een van zijn handjes teer
En lei daarin het bloempje neer,
Waaraan de dauw nog glinstrend hing. -
Dat kindje was haar eersteling.

Het tweede roosje prijkte nog

Op d'eigen stam alléén,

Toen op een najaarsavondstond

De moeder weer verscheen:

Zij plukte 't roosje;

En na een poosje

Zou 't bloempje fijn

Ontbladerd zijn.

Zij nam het naar een kamer mee,

Waar 't gele kistje stond.

Een bleek-koud kindje lag daarin

Met toegesloten mond.

Op zijn gevouwen handjes teer
Lei zij 't verwelkte bloempje neer,
Waaraan de dauw der oogen hing. -
Dat lijkje was haar eersteling.

MARIE.