De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 14

Gulden mis.

Ik ga, verheugd in koude en duisternis,
Als tot zijn moeder het verdwaalde kind.
Het hooge toornen van den winterwind
Kan mij niet deren: 'k ga ter Gulden Mis!

Nu glanst mij tegen als in zonnepracht
Het Hoogaltaar: een lichtomstraalde troon;
Uit 't brandend Harte van een Koningszoon
Slaan liefdevlammen in des werelds nacht....

O Gij, gebenedijde Moedermaagd,
Zijt 't vlekloos Altaar, dat den Heil'ge draagt
Als over d' aard nog 't trieste donker ligt;

Als heel een droef en jammerlijk geslacht
Van bannelingen den Verlosser wacht,
Straalt reeds Zijn glans U van het aangezicht.

M.V.