De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 14

Bij de Platen.

Op weg naar huis. -

Is het voor den landman, na volbrachten arbeid, een aangenaam vooruitzicht, aan den huiselijken haard van de vermoeienissen van den dag te kunnen uitrusten, dat verlangen naar huis is natuurlijk nog des te grooter in den winter.

Wel is het overdag, als het zonnetje lustig schijnt, ook 's winters voor den wakkeren en gezonden boer pleizierig werken; maar zoodra de vroege avond valt, is het schoon er toch af. Dan wordt het aanstonds koud en guur, en het landschap neemt daarbij zoo'n somber en naargeestig voorkomen aan, dat menschen en vee verlangen voor den nacht onder dak te komen.

Op ons aardig wintertafereeltje zien we een herderin, die haar schaapjes huiswaarts leidt, en een oude boer, die met zijn ossewagen takkebossen is gaan halen en ook blij zal wezen, als hij thuis is. Terwijl hij een pijp stopt, maakt hij nog even een praatje met de herderin, maar allebei verlangen ze veel te zeer naar huis om nog lang te staan babbelen. De schaapjes, die hun hoedster al ver vooruit zijn, zien ongeduldig om, of zij nog niet haast komt.

Als het 's winters buiten avond wordt, is het voor de menschen nergens beter dan aan den haard en voor het vee in den warmen stal.

Voor 't eerst op schaatsen. -

't Is met schaatsenrijden als met alle andere sport. Op het oog lijkt het heel gemakkelijk en de onkundige toeschouwer verbeeldt zich allicht dat hij de schaatsen maar hoeft aan te binden, om er even vlug op voort te zweven als de best geoefende liefhebber. Maar o wee, als hij er eens de proef van neemt! Dan valt het leelijk tegen. Dat ondervindt de jonge juffrouw op onze gravure. Ze is voor het eerst op schaatsen, en zoo lang haar broer en haar oudste zuster ze vasthouden, kan zij zich wel in evenwicht houden; maar ongelukkig, als een van die twee haar hand ook maar een oogenblik loslaat en zij eens wil probeeren alleen voort te komen; dan merkt zij dat het al een heele toer is, enkel maar op de schaatsen te blijven staan.

Alle beginsels zijn moeilijk, maar wie jong begint te leeren komt die moeilijkheden het eerst te boven. Onze kleine liefhebster nu is er nogal vroeg bij en schijnt uitstekende leermeesters te hebben. Ze zal gauw den slag beethebben, en dan kan ze er nog veel genoegen van beleven.

Albrecht Durer schildert zijn vrouw. -

De vrouw van den beroemden Duitschen meester mocht zich tot dusver in een allesbehalve gunstige reputatie verheugen. Bij verschillende oude schrijvers werd ze voorgesteld als een tweede Xantippe, die haar hoogbegaafden echtgenoot het leven volstrekt niet veraangenaamde.

De nieuwere geschiedvorsching evenwel heeft aangetoond dat voor die voorstelling alle bewijs ontbreekt, terwijl daarentegen veel omstandigheden er voor pleiten, dat Durer in zijn vrouw een trouwe levensgezellin en een voortreffelijke huismoeder gehad heeft.

In den tijd, dat hij van zijn zwerftochten teruggekeerd, zich in zijn geboortestad Neurenberg als meester schilder vestigde en de jonge Agnes Frey, de dochter van een aanzienlijk en vermogend meester huwde, heeft hij aan haar zijde volop het huwelijksgenot gesmaakt.

Als jong echtgenoot schiep hij de bekoorlijke kopergravure, waarop hij zich zelven in vertrouwelijk gesprek aan de zijde van zijn beminde wederhelft, wandelend moet hebben voorgesteld.

‘De zonneschijn, die op het landschap rust,’ zegt een van Durers jongste levensbeschrijvers omtrent dat tafereel, ‘schijnt de weerglans van zijn eigen geluk te zijn.’

Een weerschijn nu van dien zonneglans vinden wij ook op de schilderij, in dit nummer weergegeven, waar wij Durer bezig zien, de beeltenis zijner geliefde Agnes te malen. Hij heeft haar, met een gordijn tot achtergrond, zóó geplaatst dat het volle daglicht uit het open venster op haar welgevormde gestalte valt en ziet haar nu met scherp schildersoog aan om straks met zekere hand in weinige forsche trekken haar beeld op het paneel te tooveren.

Het tevreden, schalke lachje op Agnes' gelaat spreekt van die onschuldige opgeruimdheid, die het beste loon is voor ijverige, zorgzame werkzaamheid in den kleinen huiselijken kring.