De telegraaf zonder draad.
Na de ontdekking der vermaarde X-stralen is het die van de telegraaf zonder draad, welke de geleerde en ongeleerde wereld in verbazing gebracht heeft. En het verwonderlijkste is zeker wel, dat terwijl Röntgen een geleerde van naam was, wiens geleerdheid door het predicaat doctor officieel was gestempeld, Marconi, de uitvinder der telegraaf zonder draad, een jongmensch is van even 22 jaar, wiens naam kort geleden buiten den beperkten kring zijner omgeving nooit was gehoord.
Maar verwonderlijk, neen wonderbaar, is zijn uitvinding zeker ook. De jonge Italiaan - Marconi werd te Bologna geboren - heeft electrische golven ontdekt, die alle lichamen op elken afstand kunnen doordringen - dus nog heel wat anders dan de Röntgen-stralen, wier doordringvermogen tot zekere lichamen en dan nog maar tot korten afstand beperkt is! - zoodat men om te telegrapheeren geen draden meer noodig heeft en men door muren, door huizen, door steden en bergen heen telegrammen kan zenden, zoover men maar wil, terwijl de benoodigde toestel slechts uit een seingever en seintooner bestaat, omdat de verbinding plaats heeft door middel van electrische trillingen in den ether.
marconi en zijn telegraaftoestel.
De ether, die hier bedoeld wordt en niet verward moet worden met de vluchtige vloeistof van dien naam, om haar pijnstillende eigenschappen bekend, is de kleurlooze, onzichtbare zelfstandigheid, waarmee men de geheele ruimte gevuld denkt.
In een interview - wie kan zich tegenwoordig aan dezen nieuwen vorm van autobiographie onttrekken? - met een Engelschman vertelde de jeugdige Italiaan ongeveer het volgende:
Gedurende de laatste tien jaren ben ik uit liefhebberij een ijverig beoefenaar der electriciteit en werkte de laatste twee jaren met electrische stralen op het landgoed mijns vaders te Bologna. In September van het vorige jaar deed ik een ontdekking. Ik zond stralen door de lucht, die op een afstand van een mijl ongeveer signalen veroorzaakten, toen ik bemerkte, dat de stroom, die door de lucht naar den seintooner ging, ook een anderen seintooner aandeed, dien ik aan de andere zijde van een heuvel had opgesteld. De stralen gingen dus door of over den heuvel, - Marconi meent dat ze er door gingen.
De jeugdige uitvinder begaf zich hierop naar Engeland, waar hij in tegenwoordigheid van rijksingenieurs proeven heeft genomen, o.a. te Salisbury Plain, over een kleine vallei tusschen twee heuvels. Met een kleinen toestel seinde hij 1 ¾ mijl ver, en zelfs op twee mijlen afstands was de werking nog merkbaar.
Dat zijn stralen door alles heendrongen bewees b.v. een proefneming aan het postkantoor, waar hij over een afstand van honderd yards seinde door zeven of acht muren heen.
Op een vraag van den Engelschman, of hij van de plaats, waar hij zich bevond, een telegram naar het postkantoor (op een afstand van 1½ mijl gelegen) zou kunnen zenden, door alle huizen heen, antwoordde Marconi bevestigend, en op de vraag, hoever men een dergelijk telegram zou kunnen zenden, antwoordde hij: twintig mijlen ver. Dit was, zei hij, met den kleinen seingever en seintooner, dien hij toen had, de grens, maar met krachtiger toestellen zou men nog veel verder kunnen gaan, daar de afstand enkel afhangt van de sterkte der opwekkende kracht, die omgekeerd evenredig is met het vierkant van den afstand, en de afmetingen der twee conductors, die den straal voortbrengen.
De Engelschman vroeg verder (het interview had in Februari jl. plaats) wat op het oogenblik het voorwerp van Marconi's onderzoekingen was. Deze zei, dat hij bezig was een geregelde gemeenschap te vestigen tusschen de kust en de vuurbaken, op verschillende afstanden, van een halve mijl tot twintig mijlen en nog verder, van de kust. Ook meende de uitvinder, dat zijn stralen zouden kunnen dienen, om bij mist de aanvaring van twee schepen te voorkomen, daar zij, mits beide schepen van zulk een toestel voorzien waren, eikaars nabijheid tot op iederen gewenschten afstand zouden aanwijzen.
De eerste toepassing van zijn uitvinding zou, naar Marconi dacht, kunnen zijn voor militaire doeleinden, in plaats van de tegenwoordig gebruikelijke veldtelegraaf. De legeraanvoerders zouden in staat zijn, op gemakkelijke wijze met hun onderbevelhebbers te telegrapheeren, zonder dat er geleidingsdraden behoefden te worden gebruikt. Hadden zijn landgenooten te Massowah zijn toestel gehad, dan zouden de troepen zich in tijds met gemak hebben kunnen vereenigen. Ook de admiraal van een vloot ou den toestel kunnen gebruiken, om met de verschillende schepen in gemeenschap te treden.
Verrassender nog dan dit alles klonk de verzekering van den uitvinder, dat hij met zijn stralen de kruitkamer van een oorlogsschip zou kunnen doen springen, welke bewering bij de Engelsche marine reeds een punt van ernstige overweging moet zijn geworden. Van alle plannen betreffende de kustverdediging is stellig het denkbeeld, om van de kust oorlogsschepen door electrische stralen te doen springen op een afstand, gelijk aan dien, waarop kanonskogels doel treffen, de meest ontzettende mogelijkheid, die ooit in een menschelijk brein is opgekomen.
Dit zijn in het kort aangestipt de beweringen en plannen van Marconi. Of gene bevestigd zullen worden en deze voor verwezenlijking vatbaar zullen blijken, zal de toekomst moeten leeren, - maar dat ze van een stouten, schranderen geest getuigen, zal ieder toegeven. En wie durft honderd jaar na Napoleon het woord ‘onmogelijk’ nog uitspreken?
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd