De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 14

Bij de Platen.

De graaf van Fontaine in den slag bij Rocroy. -

Dit kranig tafereel verplaatst ons te midden van den vermaarden veldslag van Rocroy, waarin de twee-en-twintigjarige prins van Condé, om zoo te zeggen, zijn sporen verdiende.

In Mei van het jaar 1643 waren de Spanjaarden, stout geworden door het afsterven van kardinaal Richelieu, aan den kant der Ardennen het Fransche grondgebied binnengetrokken en hadden het beleg geslagen voor de stad Rocroy.

Het Fransche leger werd aangevoerd door den jeugdigen hertog van Enghien, prins van Condé. Met het oog op zijn jonge jaren had koning Lodewijk XIII hem als luitenant en raadsman den ouden maarschalk De l'Hôpital ter zijde gesteld. Deze nu durfde in de overmaat van zijn bedachtzaamheid den strijd niet aan, terwijl de voortvarende Condé van ongeduld verging om den vijand te lijf te gaan. Ongemerkt wist hij het daarheen te leiden, dat ten slotte het gevecht onvermijdelijk was.

Inmiddels was koning Lodewijk XIII komen te overlijden, en het leger stond al voor Rocroy, zonder dat de maarschalk of de troepen iets van zijn dood afwisten.

De hertog van Enghien, die het bericht daarvan nad ontvangen, had het geheim gehouden. Hij had alleen op gebiedenden toon gezegd, dat hij wilde vechten en de verantwoordelijkheid daarvoor op zich nam. Nadat hij zijn bevelen gegeven had, doorliep hij al de gelederen van het leger om overal denzelfden strijdlust te wekken, die hem bezielde. Den heelen nacht bijna bracht hij aan de wachtvuren der officieren door, en toen de morgen aanbrak, moest men hem, evenals Alexander den Groote, uit een diepen slaap wekken om hem te zeggen dat het oogenblik voor den strijd gekomen was.

Onmiddellijk vliegt hij op, vuurt de geestdrift in alle gelederen aan, stort zich aanstonds op den rechtervleugel van den vijand, ondersteunt den vleugel der Franschen, die aan het wankelen is gebracht, hereenigt zijn half verslagen troepen, drijft den reeds zegevierenden Spanjaard op de vlucht, verspreidt overal schrik en ontsteltenis in de vijandelijke gelederen. Intusschen hield het Spaansche voetvolk in zijn dicht aaneengesloten drommen nog onwrikbaar als een muur stand. Driemaal poogde de jonge held dien muur te verbreken, maar driemaal werd hij afgeslagen.

Aan een der uithoeken van die ondoordringbare phalanx verhief zich een man, rustende op de schouders van vier dragers; zijn lange witte baard deed hem onmiddellijk herkennen. Het was de oude graaf van Fontaine, die gezworen had, de Franschen noch te voet noch te paard meer te bevechten. Dien eed schond hij niet; want, door de gebreken van den ouden dag aan zijn stoel gekluisterd, liet hij zich op zijn stoel in het gevecht dragen.

Dat was de tegenstander, die den jongen, vurigen held het hoofd durfde bieden! De vergrijsde dapperheid stond hier tegenover den jeugdigen strijdlust. De uitslag kon niet twijfelachtig zijn; ten slotte moest de oude Fontaine voor den aandrang van den jongen held wijken. Gaarne had deze in de wilde worsteling het leven van zijn grijzen tegenstander gespaard; maar hij vond hem later ontzield ter aarde liggen te midden van duizenden dooden.

Bij dit schouwspel buigt de jonge prins in ontroering de knieën en dankt op het slagveld den Heer der legerscharen voor de hem geschonken roemrijke zege.

Het blinde bloemenmeisje van Pompeji. -

Herhaalde malen is die liefelijke figuur uit Bulwer's historischen roman De laatste dagen van Pompeji reeds door de kunst tot onderwerp gekozen voor tegelijk bevallige en aangrijpende tafereelen.

Nog in den twee vóórlaatsten jaargang gaven we op blz. 332 de reproductie van een schilderij, die de arme blinde Nydia voorstelde. Daar zagen we haar op het oogenblik dat zij de woning van haar beminden meester Glaucus verlaat en dus de gelukkige dagen, die zij in zijn huis heeft mogen doorbrengen, geëindigd zijn.

De gravure in dit nummer vertoont ons het blinde bloemenmeisje daarentegen in de volheid van haar kortstondig geluk. Zij zit aan den ingang van Glaucus' villa met de bloemen op haar schoot, zich verheugend in het vooruitzicht van zijn komst. Zijn mooiste lievelingsbloemen heeft ze bijeengegaard om er hem mee te kunnen begroeten, en o hoe gelukkig zal ze zich straks voelen, als de vereerde meester zich gewaardigt haar bloemen aan te nemen en de blinde slavin door een vriendelijk woord voor haar schuchtere hulde te loonen.

Dat blijde vooruitzicht doet een stillen glimlach spelen om den mond van het beklagenswaardige meisje, dat zoo weinig vreugde in haar leven kent, en werpt een glans van inwendige vergenoegdheid over haar weemoedige trekken.

Het glaspaviljoen van Bouvy op de Brusselsche tentoonstelling. -

De inzending der Koninklijke Nederlandsche glasfabriek van J.J.B.J. Bouvy te Dordrecht, kan als een der belangrijkste beschouwd worden in de Hollandsche afdeeling op de tentoonstelling te Brussel, niet alleen wegens den omvang der uitstalling, doch vooral ook wijl zij de eenige firma is, die met gebogen spiegelglas op zulk een schaal voor den dag komt.

Het door haar ingezonden paviljoen is geheel van glas en bestaat uit acht groote gebogen spiegelruiten van de zuiverste soort, hebbende een hoogte van ruim vier meter, terwijl de koepel geheel bezet is met gebogen ruiten in de Nederlandsche kleuren en de nieuwste patronen.

In het midden loopt een met gefacetteerde spiegels bezette kolom tot in den nok van het gebouw op en daaromheen noodigt een door de firma Pander zeer elegant vervaardigde divan den vermoeiden bezoeker tot een aardig zitje; - boven den divan een bloemkorf, die dagelijks van versche rozen voorzien wordt.

Het zijn vooral de groote gebogen spiegelruiten, die de aandacht trekken van elken vakman; onwillekeurig vraagt men zich af, hoe het mogelijk is, aan zulk broos materiaal elke gewenschte bocht te geven, zonder dat

[p. 184]

ook maar een enkele brandstippel verraadt, welke overgroote hitte voor deze bewerking vereischt wordt.

don antonio canovas del castillo, eerste minister van spanje. † 8 Augustus 1897.

Een reeks van hooge bekroningen werd op de wereldtentoonstellingen der laatste jaren aan dit fabrikaat toegekend, getuige de in het paviljoen aanwezige medailles. Ditmaal is de inzending buiten mededinging wegens de benoeming van den heer N.M. Bouvy tot lid der jury.