De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 14

Moederbede.

Daar zit, in 't loof verscholen
Van klimop, beuk en lind',
Bij 't spiegelblanke beekje,
Een moeder met heur kind.

Zij liefoogt met den lievling,
Die rustloos om haar speelt,
Terwijl het gouden zonlicht
Zijn blonde lokken streelt.

En teedre lachjes plooien
Het moederlijk gelaat
Als zij, met trots en liefde,
Den kleine gadeslaat.

Daar kleppren dof de klokken
Den gindschen toren af;
Een kleine schaar treedt nader
En draagt een kind naar 't graf.

De moeder hoort de tonen,
En ziet den droeven stoet,
En vrees en medelijden
Benauwen haar 't gemoed.

Zij siddert voor haar lievling,
En bidt in stille smart:
‘O Vader in den hemel,
‘Scheur niet mijn kind van 't hart.’

T., stud.