De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 14

Bij de Platen.

Uit den Grieksch-Turkschen oorlog. -

Hebben wij in ons vorig nummer al een paar afbeeldingen gegeven, die betrekking hebben op den oorlog, in het Zuidoosten van ons werelddeel gevoerd, wij twijfelen niet, of onze lezers zullen met dezelfde belangstelling de gravures in dit nummer beschouwen, welke belangrijke episodes uit de worsteling tusschen de Halve Maan en het christen Balkan-koninkrijkje weergeven.

Den 16en April was de oorlog feitelijk al begonnen, al werd hij eerst twee dagen later verklaard. Op genoemden dag trachtten de Turken zich meester te maken van de hoogten van den berg Elias bij Nezeros, dicht bij de Macedonische grens, welke stelling tot dusver door geen der beide partijen was bezet. De Grieken weerden zich hardnekkig en dreven tot tweemaal toe de Turken terug, maar ten slotte moesten zij voor de overmacht zwichten. Deze schermutseling - want veel meer was het niet - geeft onze gravure op de vierde bladzijde te zien.

Veel ernstiger en veel verwoeder was de strijd, twee dagen later om het bezit van den Meloenapas gevoerd. Door dezen pas loopt de weg van Elassona, waar bij het uitbreken der vijandelijkheden het Turksche hoofdkwartier was gevestigd, naar Larissa, waar de Grieksche generale staf zijn verblijf had gevestigd. Voor de Turken was het bezit van dat strategische punt van het hoogste belang, omdat dan de vlakte van Thessalië voor hen open lag, en de Grieken waren natuurlijk besloten zoo hardnekkig mogelijk tegenstand te bieden, ten einde te voorkomen, dat het Turksche leger op hun grondgebied zou doordringen.

De sleutel tot de engte was Menaxo, waar de Turken een sterken post hadden. Zaterdagavond vóór Paschen drongen de Grieken den

[p. 64]

pas binnen en vonden tegenover zich vier Turksche bataljons, die hen met de bajonet terugdreven en de bezetting van het Turksche blokhuis, dat door de Grieken omsingeld was, verlosten.

Des nachts werd de pas bezet door Haidar pasja, den commandant van de vierde divisie. Vóór het aanbreken van den dag reed Edhem pasja, de opperbevelhebber van het Turksche leger, uit om de operaties te leiden, en Zondagmorgen waren 20.000 man aan het vechten in den geheelen pas. De strijd liep hoofdzakelijk om het Grieksche blokhuis, dat hardnekkig verdedigd werd. Verscheiden aanvallen werden door de Grieken afgeslagen, maar tegen negen uur namen de Turken na een prachtige charge met de bajonet het blokhuis. Hiermee was de strijd beslist, die aan beide zijden veel offers had gevergd, vooral aan die der Grieken, die wel duizend man verloren.

Hoe de Turken na deze overwinning naar Tirnavos, vervolgens naar Larissa en Farsalos trokken, is den lezer uit de verslagen in de dagbladen bekend.

de offerkaars, naar de schilderij van p. gabrini.

De offerkaars. -

Evenals in verschillende katholieke streken de wandelaar tot godvruchtige gevoelens wordt opgewekt door allerlei vrome beelden of kapelletjes, langs den weg opgericht, zoo vinden ook de kustvisschers in den omtrek van Venetië en andere Italiaansche havens hier en daar in zee dergelijke heiligenhuisjes, meerendeels ook bestemd om te gelijk tot lichtbaak te dienen op gevaarlijke waters.

Onze gravure geeft zoo'n kapelletje midden in de golven te zien. Op een grooten zwaren paal, waarschijnlijk aangebracht om voor een ondiepte te waarschuwen, heeft het visschersvolk een klein heiligdom opgericht ter eere der Madonna. Het heiligenhuisje is bekroond met een lantaren, die bij avond den visscher niet alleen als baken strekt, maar hem ook de plek aanwijst, waar hij een gebed kan opsturen tot de Ster der Zee.

Binnen in het kapelletje brandt voor het beeld der H. Maagd een kaars, die telkens wordt vernieuwd. De visschers op onze gravure zijn bezig zulk een kaars ter eere van Maria te offeren. Terwijl de vrouwen in het schuitje ze alvast aansteken, klautert een vlugge jongen naar het kapelletje om ze er in te plaatsen en de man aan het roer zorgt intusschen door handig sturen met den vaarboom dat hij het karweitje zonder gevaar kan uitvoeren en het schuitje hem niet onder de voeten wegglipt.

Het is een tafereeltje vol poëzie, dat ons in het leven der eenvoudige, kinderlijke vrome Italiaansche visschers verplaatst.