De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 13

[p. 392]

Bij de Platen.

Het spiegelmeer in het Watervallengebergte. -

Terwijl de naar Europa gekeerde kusten der Vereenigde Staten reeds sedert lang het kleed der Europeesche beschaving hebben aangetrokken, bleven de landen aan den Stillen Oceaan nog ten naaste bij in den natuurstaat, tot de Californische goudkoorts ze opeens uit hun eeuwenlange sluimering wekte. Sedert hebben ook de oevers van den Stillen Oceaan zich voor het wereldverkeer geopend, en begunstigd door een bijna tropischen plantengroei en een zacht klimaat, heeft de schrandere bevolking als een wedstrijd aangegaan met die der Atlantische kusten.

Maar ook voor de toeristen heeft zich hier een bewonderenswaardig rijke wereld ontsloten, een natuur zoo maagdelijk en frisch als alleen in deze afgelegen wereldstreken mogelijk is.

Als het wonder der noordelijkegebieden geldt het Spiegelmeer, waarvan wij in dit nummer een afbeelding geven. In het Watervallengebergte (Cascades-Mountains), welks betooverende, plechtige stilte maar zelden door den metaalklank van de bijl wordt ontwijd, verheft zich nog statig het ongekorven Amerikaansche natuurwoud en op de open plekken vertoont nog het wahiti-hert in de morgenschemering zijn reuzengewei. Daar, in het verborgen dal van het Washingtongebied, ten noorden van Oregon, ligt de heldere spiegel van het Mirror-Lake. De diepste woudstilte omgeeft deze prachtige waterkom, wier gladde oppervlakte in den zomer zelfs door geen koeltje gerimpeld wordt. Als een spiegel van grondelooze diepte en smettelooze zuiverheid kaatst het kristalheldere water al de voorwerpen terug: het teerste vederwolkje aan den hemel, het neerzwindelende blad, den fladderenden roofvogel. De schoonheid der beroemdste meren van Zwitserland of de Karpathen moet in het niet zinken bij dit geheel eenige natuurwonder.

reuzengebouwen te chicago.

Onze afbeelding geeft de weerspiegeling van het meer zoo zuiver weer dat de beschouwer ze bijna evengoed het onderstboven bezichtigen kan.

Het gebed. -

Het is een treffend poëtische gedachte dat onze heilige bewaarengel de gebeden, die wij storten, voor ons aan God opdraagt en ze door zijn veelvermogende voorspraak bij den troon des Hemelschen Vaders ondersteunt.

Die gedachte heeft den schilder van onze gravure bezield tot een hoogst bevallig en tegelijk stichtend tafereel. In een nederige dorpskerk ligt een eenvoudig onschuldig meisje in het gebed neergeknield. De droeve ernst van haar zuivere trekken, de smeekend gebogen houding zeggen ons dat ze door bange zielesmart gefolterd wordt en den Hemel bidt om al wending van het drukkende leed.

Met teeder medelijden staat aan haar zijde de bewaarengel, die haar smartelijke verzuchtingen opvangt om die straks, met ontplooide wieken, tot in het hoogst der hemelen voor den troon der eeuwige Barmhartigheid te brengen en de genadige verhooring af te smeeken.