De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 13

De gestopte kous.
Eene Amerikaansche trouwgeschiedenis.

Als redacteur van een te San Diego in Zuid-Californië verschijnend Duitsch dagblad - dus verhaalt een Duitsch journalist - moest ik mij langen tijd als berichtgever in de niet onaanzienlijke stad Los Angelos ophouden. Om mijn bescheiden reis- en verblijfgelden gaf ik er de voorkeur aan, gedurende mijn verblijf in geen duur hotel te logeeren, maar mij een privaat kwartier te huren.

Mijn huisbaas, die blijkbaar een welgesteld man was, oefende het beroep van tuinier uit, dat in die streek zeer winstgevend is; achter het huis lag een vrij groot park, waaraan groentenakkers en een boomgaard grensden.

Daar het bij de verhuring bepaald was, dat ik het avondmaal met de familie zou gebruiken, leerde ik na weinige uren ook de vrouw des huizes kennen, van wie ik mij, naar hetgeen ik reeds van de huishouding gezien had, een zeer gunstige voorstelling had gevormd. In mijn opvatting zou ik nier teleurgesteld worden, want toen mij mijn huisheer voor het begin van het avondeten zijn vrouwtje voorstelde, wist ik dat ik met geen excentrieke Amerikaansche te doen had. Een nette, eenvoudige huisjapon kleedde de nog jonge en zeer knappe vrouw heel goed; zij gaf mij op hartelijke wijze de hand en heette mij welkom in haar huiselijken kring, die buiten haar man, uit twee lieve, van gezondheid blozende vijf- en zesjarige knapen bestond.

Wat er opgediend werd, was uitstekend. Het onderhoud met de wel is waar eenvoudige, maar zeer beschaafde lieden was opgewekt, zoodat het me leed deed, na een paar uren mij op mijn kamer te moeten terugtrekken, om mij met mijn correspondentie onledig te houden.

Den anderen dag leidde mij de huisheer door alle vertrekken van het gebouw, hoofdzakelijk wel met het doel om mij te laten zien op welke keurige wijze zijn Vrouw haar gebied in orde hield.

Bij deze gelegenheid kwamen wij ook in de pronkkamer van het huis, welker inrichting van degelijken smaak getuigde. Terwijl ik de schoone schilderijen bezichtigde, welke de wanden versierden, viel mijn oog plotseling op een decoratievoorwerp, dat minstens eigenaardig genoemd verdiende te worden. In een zwaar vergulde lijst hing, om zoo te zeggen de eereplaats aan den muur innemende, onder glas, een heldere, maar zeer bestopte vrouwekous. Zulk een kamersieraad was mij nieuw, en ik dacht bij me zelf, dat er wel een geschiedenis aan verbonden zou zijn. Ten slotte moest mijn begeleider de vragende blikken verstaan hebben, welke ik hem met een daarmee overeenstemmende handbeweging toewierp.

‘Gij wilt weten,’ zei hij lachend, ‘wat deze gestopte kous hier te maken heeft? Uw natuurlijke nieuwsgierigheid zal bevredigd worden. Was deze kous er niet, dan behoorde ik tegenwoordig niet tot de gelukkigste echtgenooten van den aardbol. Dit laat ik mijn overigens niet lange vertelling voorafgaan, om de eereplaats te motiveeren, welke ik haar in mijn huis heb ingeruimd. Ik ben nu vijftien jaar in Amerika en had het reeds in het derde van dezen tijd, wijl ik met eenig kapitaal hierheen gekomen was, tot een tamelijken welstand gebracht die bij mij den wensch levendig maakte, te trouwen. Ik wou echter geen Amerikaansche met hare excentrieke ideeën van vrouwenrechten, evenmin een van die vele Duitsche meisjes, wier zucht tot naäping ze vaak nog opgeblazener doet voorkomen, dan hare hier zijnde leermeesteressen.

Wat ik zocht was een echte, onvervalschte huisvrouw, die het niet beneden hare waardigheid achtte, een huishouden naar aloude zeden waar te nemen, waartoe ik natuurlijk ook het kousenstoppen rekende. Zooals u bekend zal zijn, is het in deze gezegende republiek niet gebruikelijk, dat de vrouwen zich met het stoppen van kousen afgeven; zulk een reparatie houdt men hier eenvoudig voor overbodig; de gekochte kous wordt door hoog en laag zoo lang gedragen, tot ze, vol gaten, haar doel, den voet als bekleeding te dienen, niet meer kan vervullen; dan werpt men ze eenvoudig als onbruikbaar weg. Deze wijze van doen kan als kenteeken van de manier van huishouden hier in Amerika gelden. Mij heeft dat altijd geërgerd. Een vrouw, in zulke grondbeginselen opgevoed en die ook huldigend, had ik onder geen omstandigheden om mij heen willen hebben.

Ik besloot derhalve een wel wat zonderlinge bruidschouw te ondernemen. Andere trouwlustigen gaan eerst de aanstaande zien; ik week van den regel af, en wou eerst weten wat ze deed en uitvoerde, eer ik ze persoonlijk kende. Om dit te bereiken, had ik mij den volgenden weg voorgeschreven, waarvan ik niet zou afwijken. Ik zocht de huizen te ontdekken, waarin Duitsche familiën met huwbare dochters woonden, en was dit geschied, dan trachtte ik te ontdekken, wanneer er wasch- en droogdag gehouden werd. Was mij dit bekend geworden, dan ging ik, onder het een of ander voorwendsel, het bedoelde huis binnen en de plaats op, waar de wasch was opgehangen. Daar zag ik alleen naar de kousenkraam om; vond ik alles met de gebruikelijke gaten, dan trok ik mij eenvoudig terug; terwijl een gestopte kous reden zou gegeven hebben met de stopster, als zij vrij, huwbaar en trouwlustig was, in nadere betrekking te treden.

Het onderzoek naar de gestopte kous duurde in Los Angelos alleen bijna zes weken; het resultaat was mij ongunstig en bezorgde mij geen bruid. Wel vond ik op een plaats gestopte kousen, maar toen ik naar de ijverige hand informeerde, hoorde ik tot mijn leedwezen, dat ze die was van een matrone van meer dan zeventig jaar, die geen plan had in het huwelijksbootje te stappen.

Het kousenonderzoek zette ik nu in andere grootere en kleinere plaatsen voort, van welke ik slechts Santa Barbara, San Bernardino, Colton, San Gabriël en Annaheim noemen wil. In de eerstgenoemde plaatsen zonder gevolg begonnen, vond het in de meest door Duitschers bewoonde kolonie Annaheim zijn einde.

Ik had in een hotel aldaar mijn kwartier opgeslagen en hield den volgenden morgen inspectie. Terwijl ik langs de straat slenterde, bemerkte ik op een ruim grasveld, dat aan een nederig huisje grensde, verscheidene vrouwelijke personen, die groote manden met waschgoed droegen en zich gereed maakten het op te hangen. Deze behandeling moest ik natuurlijk gaan zien, te meer, omdat een der waschvrouwen mijn oogen op buitengewone wijze op zich wist te vestigen. Zij was jong, lief en vlijtig, drie eigenschappen die niet nalieten indruk op mij te maken.

[p. 327]

Het jonge meisje, tot wie ik een vriendelijk beantwoord goeden morgen gezegd had, boeide mij op de plaats aan de andere zijde van de heining, en ik wachtte met ongeduld of er ook uit het onderste van de mand de door mij zoo vurig verbeide kousen te voorschijn zouden komen, wier gesteldheid, dit zei mij een inwendige stem, voor mijn verder levensgeluk beslissend zou zijn. Eindelijk kwamen er kousen voor den dag en mijn hart begon harder te popelen, toen ze weldra paar aan paar waren uitgespreid; maar aan alle kon men zien, dat ze tot nu toe nog geen reparatie noodig hadden gehad. Wanneer dat zoo verder ging, dan was ik niet in staat, mij een goed oordeel over de huishoudelijkheid der jonge dame te vormen, die ik wel met recht voor de ziel van het voor mij bezig zijnde personeel mocht houden.

Terwijl ik reeds mismoedig begon te worden, daar de geheele huishouding geen reparatie-behoevende kousen opleverde, zeide de juffer wel is waar op vriendelijke, maar zeer besliste wijze, dat ik nu haar werk lang genoeg had aangekeken, en dat het beter was, dat ik nu maar heenging, want nu kwam het andere waschgoed aan de beurt, dat men 't liefst niet aan vreemde oogen liet zien.

‘Mejuffrouw,’ sprak ik, ‘vertel mij alleen maar, of er ook kousen bij zijn; is dit het geval, dan moet ik blijven, de reden er voor wordt u misschien nog wel eens gewaar.’

In plaats van te antwoorden, liet ze mij een paar op verscheiden plaatsen zeer netjes gestopte lange kousen zien. Dat te zien en verheugd met een koenen sprong over de ons scheidende heining te springen, was het werk van een oogenblik.

‘Wien behooren deze kousen?’ bracht ik gejaagd uit, ‘ik bid u, zeg het mij, er hangt veel van af.’

‘Deze kousen,’ riep de in verwarring gebrachte schoone ontsteld, ‘nu wat zou dat? ze behooren aan mijn grootmoeder!’

Bij het woord grootmoeder dacht in onwillekeurig aan de zeventigjarige kousenstopster in Los Angelos, en wou me reeds terugtrekken; maar door de wonderschoone oogen van het meisje was me dit niet dadelijk mogelijk, die dwongen mij te blijven.

Angstig bracht ik nu uit: ‘En uw grootmoeder heeft eigenhandig de gaten zoo schoon en netjes gestopt?’

Een oogenblik der hoogste spanning brak nu voor mij aan, maar ik jubelde het uit, toen de juffer mij antwoordde, dat zij als de jongste tehuis, steeds dergelijk werk er bij moest doen.

Wat zal ik u verder zeggen? In dit kleine persoontje had ik mijn ideaal gevonden; als man van de daad talmde ik niet, maar verzocht om hare hand, welke zij mij blozend, maar volstrekt niet preutsch toezeide, wanneer haar grootmoeder er niets tegen had.

De beide waschvrouwen waren bij mijn vreemdsoortig binnendringen ontsteld weggeloopen, schreeuwend dat er een gek ingebroken was, blijkbaar met het doel, de arme juffrouw om te brengen. Tehuis was alleen de bijna tachtigjarige grootmoeder aanwezig, die in haar angst naar een bezem gegrepen had, terwijl de beide vluchtende vrouwen zich met een bijl en een oude spade wapenden, om nu gezamenlijk tegen mij te velde te trekken.

Toen het vijandelijke leger Elisa - dit is namelijk de naam van de overvallene en van mijne tegenwoordige vrouw - en mij arm in arm zag aankomen, liet het de wapens zinken en toonde zich niet ongeneigd tot parlementeeren. Op het parlementeeren volgde op den voet het sluiten van den vrede, en nadat ik een uurtje boven in grootmoeders kamertje geweest was, kon ik evenals Cesar uitroepen: ‘Ik kwam, zag en overwon,’ want reeds na zes weken stopte een jong vrouwte mij de vele kapotte kousen, die zich in mijne kas opgehoopt hadden. Maar de bewuste kous, van de nu overleden grootmoeder, werd door mij als een tastbaar bewijs bewaard van het door mij verworven echtelijk en aardsch geluk.’

Met deze woorden besloot mijn wakkere huisheer de vermakelijke schets zijner zoo gelukkige jacht naar de gestopte kous.