Bij de Platen.
Vrede! -
Met welk een geestdrift het Duitsche volk tijdens den oorlog van '70 ook telkens de zegeberichten van het oorlogstooneel ontvangen had, toch kon niets halen bij de vreugde, over het gansche land gewekt door de tijding der laatste overwinning, waarmee de vrede gekocht was.
Hoe roemrijk ook de strijd was, oneindig liever toch was het Duitsche volk de vrede. Al te duur immers moest de wapenglorie betaald worden met het bloed van duizenden landskinderen.
Toen dan ook Parijs gevallen was, waarop al spoedig de aftocht van het Fransche oostleger naar Zwitserland en de overgave van Belfort volgde, ging er een onmetelijke zucht van verlichting uit de Duitsche landen op in de verwachting dat nu weldra ook de vrede zou geteekend worden.
Die hoop zou spoedig blijde zekerheid worden.
Den 26n Februari 1871 kon keizer Wilhelm aan zijn gemalin telegrapheeren: ‘Met diepbewogen hart, met dankbaarheid jegens Gods genade deel ik u mede, dat zoo even de vredesverhandelingen onderteekend zijn. Nu is nog de bewilliging der nationale vergadering te Bordeaux af te wachten.’
En den 5n Maart ontving de keizerin te Berlijn het volgende telegram: ‘Zoo even heb ik de sluiting van den vrede bekrachtigd, nadat ze reeds gisteren door de nationale vergadering van Bordeaux is aangenomen. Zoover is dus het grootsche werk ten einde gebracht, dat door den roemrijken kamp gedurende zeven maanden bevochten werd, dank aan de dapperheid, de toewijding en volharding van het onvergelijkelijke leger in al zijn deelen en de offervaardigheid van het vaderland. De Heer der heirscharen heeft overal onze ondernemingen zichtbaar gezegend en dan ook in Zijn genade dezen eervollen vrede doen gelukken. Hem zij de eer! Het leger en het vaderland met diepbewogen harte mijn dank. Wilhelm.’
Met jubelende blijdschap werd die gelukkige tijding door heel Duitschland vernomen en onbeschrijfelijk was de geestdrift, door de vredeboodschap gewekt in de gelederen van het nog in Frankrijk staande leger. Onze gravure geeft daar een aanschouwelijke en pakkende voorstelling van. Terwijl een uhlaan in de straten van een door Duitschers bezet plaatsje de bekendmaking voorleest, ijlt een ander in vliegende vaart met de ontplooide witte vlag naar het kwartier om aan de gewonden, die daar achtergebleven zijn, het heuglijke nieuws te melden.
Den 28n Maart werden de eigenlijke vredesonderhandelingen te Brussel geopend en den 10n Mei tusschen Bismarck, Favre en Pouyer-Quertier te Frankfort aan den Main tot een gunstig einde gebracht. Daar werd 's middags om twee uur in het hotel ‘de Zwaan’ het definitieve vredesverdrag geteekend. Ter gedachtenis aan dit heuglijke feit, dat den 10n Mei van dit jaar een kwarteeuw geleden was, werd te Frankfort een prachtig gedenkteeken onthuld.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd