De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 13

Bij de Platen.

De brandstichter. -

Een aangrijpend tooneel! Het dorp staat in brand. Midden in den nacht zijn de rustige bewoners opgeschrikt door de gruwzame vlammen, die hun woningen, hun vee, al hun schamele have en goed dreigden te verteren. Dat was me een opschudding, een verslagenheid in het anders zoo rustige plaatsje. Dadelijk was alles in de weer om te redden wat er nog te redden was. Het vee werd losgemaakt en buiten het bereik der vlammen gedreven, het huisraad uitgedragen. De oude brandspuit werd voor den dag gehaald en ieder, die armen aan het lijf had, moest helpen bij het blusschingswerk. Zelfs de kleine jongens moesten zich verdienstelijk maken door emmers water aan te dragen, en zij deden dat heel graag.

Te midden van de algemeene ontsteltenis en bedrijvigheid wordt de boosdoener ontdekt, die al dit onheil heeft aangericht. De brandstichter is gepakt. Met geboeide handen wordt hij voor het achtbaar hoofd der gemeente gebracht, die hem zijn gerechte straf niet zal doen ontloopen. Tevergeefs werpt de vrouw van den ongelukkige zich voor de voeten van den burgemeester om zijn genade voor haar man in te roepen. De kinderen klemmen zich onder hartverscheurend geschrei aan hun vader en moeder vast.

Maar de strenge magistraat laat zich door het smeeken en jammeren der arme vrouw en kinderen niet van zijn stuk brengen. Het recht moet zijn loop hebben, zoo leest men op zijn stug en onbeweeglijk gezicht. De oude schoolmeester, die naast hem staat, neemt eens een snuifje en hoort kalmpjes aan wat er vóór en tegen den beschuldigde wordt ingebracht. Hij is de eenige, die te midden van het levendige drama zijn gemoedelijke bedaardheid bewaart.

Ook de burgemeester is kalm, maar het is de rustige bedaardheid van den overheidspersoon, die met krachtige vastberadenheid weet te handelen.

De czaar en de czarin te Parijs. -

Het bezoek van het keizerlijk paar van Rusland aan Parijs behoort weer tot het verleden, maar nog lang zal het Fransche volk teren op de trois glorieux, zooals de Parijsche pers de drie dagen noemde, door den czaar en de czarin in Frankrijks hoofdstad doorgebracht. Ook buiten Frankrijk heeft dit bezoek, óók om de hooge staatkundige beteekenis, die het onmiskenbaar had, algemeen de aandacht getrokken, en wij zijn er zeker van, dat onze lezers de beschrijving daarvan in hun dagblad met groote belangstelling hebben gevolgd.

Daarom behoeft de gravure in dit nummer, aan het merkwaardige bezoek gewijd, weinig toelichting. Zij stelt den stoet voor, als hij zich, na aankomst van het keizerlijk paar aan het station Ranelagh, naar het gebouw van het Russische gezantschap begeeft, waar de hooge bezoekers hun intrek zouden nemen. Onze plaat geeft het oogenblik weer, waarop men is aangekomen op de door artilleristen afgezette Place de l'Etoile, in de onmiddellijke nabijheid van den Arc de Triomphe, den ontzaglijken triomfboog, door Napoleon I gebouwd ter herinnering aan de overwinningen, door het Fransche leger in alle landen van Europa behaald.

Wie weet, of het Fransche volk nog niet een triomfboog bouwt ter herinnering aan den zegevierenden intocht, niet als overwinnaar aan het hoofd van zijn leger, zooals een kwart eeuw geleden de keizer van Duitschland, maar als vriend en bondgenoot, van den czaar van Rusland! Een Parijsch blad heeft ten minste al het denkbeeld geopperd, een gedenkzuil op te richten op de plek bij het station Ranelagh-Passy, waar de czaar op Parijschen grond door den president der republiek ontvangen werd.