De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 13

Bij de Platen.

Het borstbeeld van Mgr. Bottemanne. -

Met belangstelling zal de lezer op de eerste bladzijde van dit nummer het fraaie borstbeeld zien weergegeven, door den gunstig bekenden Haarlemschen beeldhouwer Maas van Mgr. Bottemanne vervaardigd.

De gelijkenis van het verdienstelijk beeld moet sprekend zijn en wij vernemen dan ook dat niet alleen de kunstenaar er den algemeenen bijval mee inoogst, maar ook dat de geëerbiedigde Haarlemsche kerkvoogd zelf er zijn bijzondere tevredenheid over te kennen heeft gegeven.

Het beeld is ten naaste bij een halven meter groot en wordt door den uitgever Henri Coebergh te Haarlem tegen den prijs van f10 in den handel gebracht.

Voor gestichten en vereenigingslokalen, alsmede voor pastorieën in het bisdom Haarlem is dit zeker een uitstekende gelegenheid om in het bezit te komen van een welgelijkende beeltenis van den beminden kerkvoogd. Wij twijfelen niet of van de gelegenheid zal een ruim gebruik worden gemaakt.

Koningin Victoria in haar huisvertrek. -

Op het oogenblik dat de heer Nuyens ons door Londen rondleidt, achten wij het niet onaardig den lezer ook een kijkje te verschaffen in het huisvertrek van koningin Victoria, die den 20sten Juni van het volgende jaar het zestigjarig jubilé harer troonsbestijging denkt te vieren. Reeds nu wordt er ernstig gedacht aan de toebereidselen tot dit schitterende feest, dat door de volken van het Vereenigd Koninkrijk met groote deelneming zal worden gevierd.

Niet alleen toch geldt het bier een jubilé, zooals het maar weinig vorsten in den loop der geschiedenis gegeven is te vieren; doch koningin Victoria mag zich ook in de bijzondere liefde en vereering harer onderdanen verheugen en dit maakt haar feest tot een vierdag voor al de millioenen, aan haar schepter onderwerpen.

Reeds op dit oogenblik is haar regeering de langste, die in de Engelsche geschiedenis voorkomt, daar haar grootvader George III, die vóór haar het langst op den troon heeft gezeteld, dien bezette van 25 October 1760 tot 29 Januari 1820, alzoo 59 jaar en ruim drie maanden.

Daarbij is Engeland, gedurende haar zestigjarige zegenrijke regeering, zoodanig in macht en invloed, in grondgebied, in bevolking en welvaart toegenomen, dat de regeering van koningin Victoria door de Engelschen niet zonder reden als de schitterendste wordt geroemd, die zij ooit gekend hebben.

Natuurlijk denkt niemand er aan, haar de uitsluitende verdienste van dien onmiskenbaren vooruitgang toe te schrijven; maar het valt toch niet te ontkennen dat koningin Victoria door haar uitstekende vorstelijke hoedanigheden, haar vrouwelijke zachtheid met mannelijke standvastigheid vereenigd, daarop een grooten invloed heeft uitgeoefend.

Haar verwantschap met de aanzienlijkste vorstenhuizen van Europa, met de keizers van Duitschland en Rusland stelt haar in de gelegenheid, dien heilzamen invloed ver buiten de grenzen van het Vereenigd Koninkrijk over het Europeesch vasteland uit te strekken.

Koningin Victoria, zonder tegenspraak de grootste vorstin van onzen tijd, staat daarbij bekend om haar beminnelijken eenvoud en haar voortreffelijke deugden als echtgenoote en moeder, waardoor zij onder de Engelschen geldt als het toonbeeld van alle vrouwen en moeders.

Haar talrijke kinderen en kindskinderen, samen meer dan vijftig in getal, vormen haar een kroon, waarop iedere vrouw nog trotscher zou mogen zijn dan op den titel van de grootste koningin.

Het is interessant, die hooge vrouw, welke bijna zestig jaren lang den schepter heeft gevoerd over een van de machtigste rijken der aarde, die gedurende haar regeering zooveel vorsten rondom zich heeft zien bezwijken en zooveel tronen ineenstorten, die heel het tegenwoordige Europa als het ware heeft zien groeien, in de kalmte van haar huisvertrek te bespieden. Wij zien haar als een eerbiedwaardige bedaagde matrone in een leuningstoel gezeten en met een handwerkje bezig, terwijl een harer hofdames haar uit een krant voorleest. Het kalme, goedige gezicht zou volstrekt niet de wereldomvattende ervaringen doen vermoeden,

[p. 208]

die deze buitengewone vrouw gedurende haar lang leven heeft opgedaan.

Zondagmorgen in het Schwarzwald. -

Onder de eenvoudige godsdienstige bevolking van het Schwarzwald heeft de Zondag nog zijn volle beteekenis als christelijke rustdag, zijn verheven poëzie als dag des Heeren, die in de drukke centrums onzer hedendaagsche beschaving, in de groote steden en de rookerige fabriekplaatsen meer en meer dreigt verloren te gaan.

Plechtige stilte heerscht alom, op het dorn en in de afgelegen hoeven van het gebergte. Alle arbeid staat stil, en van den rijken boer tot den minsten daglooner verheugen zich allen in de verkwikkende rust na zes dagen werkens.

de westminster-abdij te londen.

Heerlijke, goddelijke instelling, die Sabbaths-viering, welke den mensch behoedt voor het geheel opgaan in de aardsche beslommeringen en hem telkens machtig herinnert aan zijn hooge, eeuwige bestemming!

Hoe blijmoedig en opgewekt begeven de dorpelingen, in hun schilderachtigen Zondagstooi, zich ter kerke! Vriendelijk noodt hen het nederige heiligdom met zijn bescheiden torentje, tegen de helling van den berg geleund, en langs het opwaarts slingerende pad spoeden de geloovigen zich naar den hoogdienst. Straks, in het terugkomen, zullen ze niet zoo regelmatig en stemmig voortstappen; dan zullen de mannen zich wel eens onderweg ophouden om met elkaar een praatje te maken of de herberg in te loopen, terwijl de vrouwen niet kunnen nalaten, even in den winkel aan te gaan om het een of ander wat in de week te pas kan komen in 't voorbijgaan mee te nemen. Want in de week komt er zoo niet van winkelen; dan is het op de afgelegen hoeven weer druk met allerlei boerenwerk. Maar hoe ijveriger er door de week moet gearbeid worden, hoe verkwikkender de rust en hoe prettiger de stemming is op den Zondagmorgen.

de parlementsgebouwen te londen.