De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 13

[p. 160]

Bij de Platen.

Onverwachte ontmoeting. -

Onder onze lezeressen zullen er allicht zijn, die bij een dergelijke onverwachte ontmoeting als het ventje op onze gravure overkomt, een gilletje van schrik niet zouden kunnen onderdrukken en een paar passen achteruit deinzen.

Een springlevende kikker zoo maar onverziens op zijn pad te ontmoeten is voor stadsche juffertjes natuurlijk een ijselijkheid. Maar de kleine buitenman op ons plaatje is er volstrekt niet bang van.

Hij vindt het zelfs heel interessant, het vreedzame en schrikachtige beestje eens op zijn gemak te bekijken. De kikker van zijn kant schijnt met die belangstelling bijzonder gevleid. Ten minste hij blijft rustig zitten, als was hij zelfs gesteld op nadere kennismaking. Maar dat zou hem, vreezen we, toch niet meevallen; want jongens blijven altijd jongens en daarom is het voor kikkers maar geraden hun uit den weg te blijven.

Het gedenkteeken voor Mozart te Weenen. -

Dit fraaie monument, hetwelk den 21en April van dit jaar is onthuld, wordt niet alleen gerekend tot de bestgeslaagde beeldwerken van de Oostenrijksche keizerstad, maar geldt zelfs als een der meest verdienstelijke scheppingen, die de beeldende kunst in den laatsten tijd heeft voortgebracht.

Het ongeluk heeft gewild dat de meester, die het tot stand bracht, zijn triomf niet heeft mogen beleven; want weinige dagen vóór de onthullingsplechtigheid werd Victor Tilgner door den dood weggerukt; maar ook na zijn dood heeft de kunstenaar zich een onvergankelijken naam verzekerd.

Mozart, de groote toondichter, dat wonder van vroegtijdige muzikale ontwikkeling, is hier voorgesteld in den bloei der jeugd, op het oogenblik der bezieling, het opgetogen gelaat naar omhoog gericht, de linkerhand op een muzieklessenaar steunend en de rechter als tot een maatslag opgeheven. Blijde scheppingsvreugde straalt uit de heldere trekken.

Met meesleepende welsprekendheid lichten de kindergroepen, die tegen het voetstuk opklauteren, deze karakteriseering van den jeugdigen meester toe en vullen ze aan; en nog sterker wordt de indruk van het geheel bij de beschouwing der beide reliëfs aan de voor- en achterzijde van het voetstuk, voorstellende: Mozart, als kind, onder begeleiding van zijn vader en zuster piano-spelend, en ‘Don Juan met den gouverneur.’

De kindergroepen boeien niet alleen door de bevalligheid van vormen en beweging, maar vooral ook door de levendige handeling, waardoor zij tot de uitdrukking van het geheel bijdragen. Al die kinderen zijn op zinrijke wijze werkzaam en staan in even levendige betrekking tot de hoofdfiguur, hetzij ze de luit of den strijkstok hanteeren, elkander toelachen of in kinderlijke schuchterheid half angstig, half nieuwsgierig-verbaasd naar het sombere tragische masker opzien, of wel elkander hartelijk omhelzen en kussen.

De ordonnantie dezer groepen wordt ook, zuiver uiterlijk genomen, als meesterlijk geroemd in de wijze, waarop zij zich nu van het voetstuk losmaken en dan weer zich daartegen aansluiten, zich draaien, wenden, zich aanvlijen of vrij bewegen.

houtvervoer in noord-amerika.

Hier openbaart zich een rijkdom van motieven, die, steeds door den edelsten smaak ingegeven en keurig doorgevoerd, altijd weer bewondering wekt.

Ook de vlakke reliëfs aan de voor- en achterzijde zijn van treffende duidelijkheid in de karakteriseering en wanneer er het volle licht op valt, hebben zij dezelfde uitwerking als hoog-verheven beeldwerk.

De onderbouw bestaat uit verschillende deelen. De onderste trede bestaat uit Mauthausener graniet, de volgende trede en de balustrade zijn uit Sterzinger marmer vervaardigd, bijna al het andere is Laaser marmer. Brons werd slechts in bescheiden mate gebruikt: bij het opschrift, enkele zinnebeelden, muziekinstrumenten, bloemslingers enz. De rijke bloementooi, die als ornament het voetstuk siert, verhoogt nog den zonnigen indruk van jeugd en lente, dien het geheel op den beschouwer maakt.

Het ongeduldige model. -

Is het al een heele toer zoo'n kleine kleuter zoet te houden als ze voor het objectiefglas zit van den photograaf, hoeveel meer zal het dan niet inhebben, ze plechtstatig te laten poseeren voor den schilder.

Die is toch maar niet in een ommezien klaar zooals de photograaf, die een instantanée trekt. Hij moet trekje voor trekje het kopje op het doek brengen, en als nu dat kopje gestadig links en rechts draait, dan brengt hij daar natuurlijk niets van terecht.

Daarom spannen moeder en tante alle pogingen in om ze tot geduldig stilzitten te bewegen; maar beloften noch bedreigingen schijnen te baten. Als de deugniet een jaar of tien ouder was, zou 't wel beter gaan. Als ze dan voor haar portret moest poseeren, zou men eens zien hoe zij haar gezichtje in de liefste plooi zou zetten om het den schilder gemakkelijk te maken, haar van den gunstigsten kant op zijn schilderij te laten zien. Maar nu is zij voor zulke overwegingen nog volkomen onvatbaar.

Vervoer van hout in Noord-Amerika. -

Er zijn in de Vereenigde Staten nog ontzaglijk uitgestrekte wouden, waarin jaarlijks duizenden stammen omgehakt worden om tot timmer- of brandhout te dienen. En door daarbij zonder plan te werk te gaan, alsof er geen opkomen van den voorraad was, heeft men dan ook al heele bosschen uitgeroeid. In den laatsten tijd wordt daarop echter nauwkeuriger toegezien.

Vroeger bestond de grootste moeilijkheid hierin, het gehakte hout naar de zaagmolens en dan verder naar de havenplaatsen te vervoeren. In streken, waar geen groote beken of rivieren aangetroffen werden, was daartoe een menigte trek vee noodig. De nood maakte vindingrijk en zoo kwamen schrandere ingenieurs op het denkbeeld, de eigenaardige soort transportbaan in te richten, die men op onze gravure ziet afgebeeld.

Alleen voor groote houtzagerijen en groote boschrooiingen is deze soort van vervoer geschikt, daar anders de kostbare aanleg van den toestel de moeite niet loonen zou. Die toestel bestaat, zooals men uit onze afbeelding zien kan, uit een langen doorloopenden balk, rustende op palen. Daaronder hangt een ijzeren spoorstaaf, waarlangs een eigenaardig soort wagentje kan voortbewogen worden. Onder aan die wagentjes worden de boomstammen, die vervoerd moeten worden, opgehangen. Aan het eerste wagentje hangt een soort draagstoel, waarin de voerman plaats neemt, die de voorgespannen paarden bestuurt, terwijl hij ook een remtoestel onder zijn bereik heeft.

De inrichting heeft veel overeenkomst met de transportbaantjes, die in de groote mijnen zijn aangebracht, slechts met dit verschil dat bij deze laatste de beweegkracht meerendeels door stoom of door waterraderen, waarover touwen zonder eind loopen, verkregen wordt.

De houtvervoerbanen in Noord-Amerika zijn zoo ingericht, dat twee achter elkaar gespannen paarden van zes tot tien zware boomstammen kunnen trekken.