De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 13

Bij de Platen.

De Hemelvaart onzes Heeren. -

Het hartverheffende feest van Christus' opklimming ten hemel is ons een welkome aanleiding om onzen lezers het fraaie tafereel van den Italiaanschen meester aan te bieden, dat de eerste bladzijde van dit nummer siert.

Op den bodem der zee.
duikers aan het werk bij electrisch licht.

Reeds bij den eersten aanblik herkent men hier een werk uit de school van Rafael; op het eerste gezicht zou men zelfs geneigd zijn, het voor een schepping te houden van dezen grootmeester der christelijke kunst. Opvallend toch is de gelijkenis dezer schilderij met Rafael's Transfiguratie, waarvan wij voor eenigen tijd een reproductie gaven.

Ook hier treft ens bij al de natuurlijke levendigheid der voorstelling een bestudeerde regelmaat en evenmaat in de ordonnantie, waardoor ondanks de groote beweeglijkheid der figuren toch een effect van kalme, majestueuze rust verkregen wordt.

Statig rijst de forsche figuur van den zegepralenden Overwinnaar omhoog. Zijn taak hier op aarde is thans geheel volbracht en Hij gaat weer voor alle eeuwigheid bezit nemen van zijn troon in de hemelen.

Jubelend halen de engelen Hem in, tegelijk geruststellend en bemoedigend de achterblijvende leerlingen toewenkend. Dezen staren met verbazing en weemoed, met bangen schrik zelfs hun Meester na, die zich voor altijd aan hun sterfelijke oogen onttrekt. Alleen de gedachte dat Hij toch, ofschoon van hen heengegaan, hun en al hun volgelingen zal bijblijven tot de voleinding der eeuwen, de belofte dat Hij hun binnen weinige dagen den Trooster zenden zal, die hun alle waarheid zal leeren, is in staat hen te verzoenen met de gedachte, dat zij het lichamelijk bijzijn van hun goddelijken Meester voortaan zullen missen.

Petrus, Jacobus en Johannes, de drie bevoorrechte leerlingen, die Hem in al de diepte zijner vernedering hebben aanschouwd, maar daarentegen ook op Thabor getuigen mochten zijn van zijn verheerlijking, staan ook nu op den voorgrond als de innigste vertrouwden des Heeren en tevens als de aangewezen voorgangers der kleine schaar, waaruit zich allengs het machtige lichaam der christelijke Kerk zal ontwikkelen.

Een bruiloft in Bretagne. -

Het landvolk van Bretagne vormt nog een geheel eigenaardigen volksstam, die met hart en ziel niet alleen aan het oude christelijk geloof, maar ook aan de zeden en gebruiken van het voorgeslacht gehecht is.

De Bretagners hebben dan ook tot in onzen tijd hun oudvaderlandsche kleederdracht behouden en hun levenswijze schijnt in den loop der eeuwen zoo goed als geen verandering te hebben ondergaan. Aldus levert die noordwestelijke, geheel door de zee omspoelde uithoek van Frankrijk een levendige tegenstelling op met het verdere land, waarover de alles gelijkmakende stroom van de nieuwere beschaving is heengegaan. Voor de schilders, die naar typische figuren en schilderachtige groepen omzien, biedt dit merkwaardige volk een rijke bron van motieven, die hen krachtig prikkelen tot het scheppen van beurtelings ernstige of vroolijke tafereelen.

Ook de Duitsche schilder Henry Mosler, die eigenlijk meer een Franschman dan een Duitscher kan heeten en in Parijs meer gezien is dan in zijn geboorteland, heeft veel in de dorpen van Bretagne rondgezworven en daar de stof opgedaan voor menig levendig schilderij.

Dat, waarnaar onze gravure vervaardigd is, stelt zulk een tooneel uit het volksleven voor, en wel een bruiloftsmaal in een boerenhuis. Een maal is het eigenlijk niet; wel is de tafel gedekt, maar we zien er nog niets opgediend dan een taartvormig gebak, dat vóór bruid en bruigom geplaatst is, en verder enkel wijnglazen. Het maal zal zeker later volgen; het is daartoe nu nog te vroeg. Het bruidspaar is klaarblijkelijk zoo even uit de kerk teruggekeerd en ontvangt thans de gelukwenschen van vrienden en bekenden. Ook de goede oude pastoor, die hen getrouwd heeft, is meegekomen en zetelt aan het hoofdeinde van de tafel aan de zijde van een oude vrouw, misschien de moeder van de bruid.

De vader zit aan het andere eind der tafel en ziet met gul genoegen naar den bruigom

[p. 16]

op, die van zijn stoel is opgestaan om den vrienden, die hem komen complimenteeren, met het glas in de hand bescheid te doen.

De jonkman ziet er in zijn feestkleeding heel kranig uit. Zijn nieuwe buis is met dichte rijen zilveren munten als knoopen bezet en zijn hoed prijkt met bloemen en pauweveeren. De bruid aan zijn zijde is niet minder feestelijk uitgedost en haar gezond blozend gezicht, door de witte muts frisch omlijst, straalt van genoegen. Het meisje naast haar is kennelijk een jongere zuster, die allicht hoopt, spoedig het voorbeeld van de bruid te volgen. Te oordeelen naar de belangstelling, waarmee ze haar joligen tafelbuurman aanhoort, zou men zeggen dat hij haar iets in dien geest in het oor fluistert.

Een andere zuster meenen we te herkennen in de jonge vrouw, die op den voorgrond glazen zit te spoelen en zich bij dien arbeid omwendt naar de twee kleine meisjes, zeker haar dochtertjes, die juist haar opwachting maken bij mijnheer pastoor.

Al deze levensvolle figuren dragen den stempel der echtheid; het zijn geen in Bretonsche dracht gekleede modellen, maar van top tot teen menschen, naar de werkelijkheid afgekeken. En zoo geslaagd als iedere figuur op zich zelve is, zoo gelukkig mag ook de ongezochte, natuurlijke groepeering en verdeeling heeten in de eigenaardige localiteit. Ook de kleureffecten der schilderij, de verdiensten van coloriet werden tijdens haar tentoonstelling te Berlijn hoog geroemd.

Duikers aan het werk bij electrisch licht. -

Dat het electrisch licht reeds tot de meest verschillende doeleinden wordt aangewend is voldoende bekend, maar dat het ook onder water tot verlichting van den bodem der zee gebruikt wordt, dit zal voor onze lezers allicht nog iets nieuws zijn.

De groote maatschappijen, die zich met het ophalen der lading van verongelukte en gezonken schepen belasten en daartoe veel duikers in dienst hebben, hebben zich het electrisch licht bijzonder ten nutte weten te maken. Niet alleen verlichten zij haar schepen daarmee, maar voorzien die ook van toestellen, waarmee de bodem der zee verlicht kan worden. Dit komt uitstekend te pas, wanneer er bij spoedeischende karweien, zooals bij voorbeeld op onze gravure aan een gezonken stoomschip, des nachts doorgewerkt moet worden.

De kleine stoombootjes, die tot zulk werk gebezigd worden, zijn opzettelijk daartoe gebouwd en met een personeel van vijf tot acht man voorzien. Hun uitrusting bestaat voornamelijk uit de luchtdrukpompen, die op het voorschip zijn aangebracht en dynamo's, terwijl het achterschip tot woning en bergplaatsen is ingericht.

De electrische verlichtingstoestel is hoogst eenvoudig en bestaat uit een metalen klok met gewelfde schijf en uit twee met getah pertsja bekleede geleidingsdraden, die met de dynamo's in verbinding staan.