De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 13

Bij de Platen.

Een veelbelovend kind. -

Als 't kindje binnenkomt, juicht heel het huisgezin;

Men haalt het met een lachje en zoete woordjes in;

Het schittren van zijn oog deelt aan elk oog zich mede;

En 't rimpligst voorhoofd (ook 't bezoedeldste wellicht!)

Klaart voor den aanblik op van 't vroolijk aangezicht,

Met iedereen in vrede.

Ja, daar had Hildebrand toch maar gelijk in: als 't kindje binnenkomt, juicht heel het huisgezin en allen, die daar van verre of nabij bij betrokken zijn. Zie de algemeene belangstelling, bewondering en blijdschap maar eens op het aardig tafereeltje onzer eerste bladzijde. Wat al opgetogen gezichten! Wat een wedstrijd van verraste uitroepen! Wat een teedere, behoedzame, bijna eerbiedige begroeting van dat ‘blank lijfje zonder smet, blank zieltje zonder zonde.’

De jonge vader houdt zich op ons schilderijtje nog het meest bedaard; maar denk niet, dat hij de minst opgetogene is. 't Is de overmaat van zijn geluk, die hem stil en nadenkend maakt; en hij heeft trouwens zijn overstelpt hart al gelucht, toen hij voor de eerste maal zijn zoon en stamhouder aan het hart mocht drukken.

Nu geniet hij in stilte van de bewondering der bezoekers, die om strijd den nieuwen wereldburger prijzen als een veelbelovend kind, waarvan hij, naar zij hopen en verwachten, nog veel geluk zal beleven.

De jonge vriendinnen van zijn vrouw kunnen den kleine niet genoeg beschouwen en bewonderen. Zelfs de oude, stugge dokter staat er van te kijken: zoo'n wolk van een kind! En de baker, die anders al heel wat kinderen gezien heeft, betuigt plechtig dat zij zoo'n voorspoedigen jonggeborene nooit heeft bijgewoond.

't Is een veelbelovend kind, - dat is de telkens herhaalde slotsom van al de beschouwingen.

Lezer! wij durven vertrouwen, dat aldus ook uw oordeel zal luiden over het pasgeboren wicht, dat wij ditmaal bij u binnenleiden: het eerste nummer van den dertienden jaargang onzer Illustratie.

Wij hopen dat het overal met dezelfde belangstelling zal ontvangen en begroet worden als het kindje onzer gravure en ook op ons papieren wicht het versje moge toepasselijk blijken:

Als 't kindje binnenkomt, juicht heel het huisgezin.

Lentelandschap. -

Want onze jonge telg belooft aan ieder lid van het gezin wat wils, daar het evenals Hildebrands kindje ‘met iedereen in vrede’ wil zijn. Dit eerste nummer biedt aan platen en lectuur al een verscheidenheid, waarin iedereen iets van zijn gading zal vinden.

Wat zegt ge bij voorbeeld van het keurige tafereel op bladzijde 4, dat waarlijk betooverende lentelandschap? Is het geen lust, in dat welige jonge geboomte te kijken, slank en rank opschietend met zijn rijk bloeiende twijgen in de zoele voorjaarslucht! En wat een fijn, diep verschiet achter het teere groen! Welk een heerlijke lucht vol bloesemgeur en beloften van zonnige zomerweelde!

Zulk een tafereel doet het hart opengaan van blijde hoop en zoete verwachting. En om den beschouwer nog meer in die stemming te brengen, heeft de kunstenaar zijn landschap verlevendigd met de aantrekkelijke figuren van een knaapje aan de hand eener jonge moeder. 't Is alles hoop en jeugdig leven.

Moge dat een zinnebeeld zijn van het nieuwe leven, dat onze Illustratie met dezen dertienden jaargang weer ingaat!