De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 12

Verstrooid.¹⁾

Papa, de professor, met zijn gemalin
En kindren, kortom het geheele gezin
Zit aan het dessert; op de schaal lacht het ooft,
Door 't zonlicht der lente gekleurd en gestoofd.

Papa doopt de meikers in 't waterkristal,
Droogt ze af heel bezorgd, blaast er langs overal,
Hapt ze op, plukt een ander en wascht deze weer,
Verorbert er velen; een kers smaakt naar meer.

Mama en haar jongens met guitigen blik
Bespieden dat alles en hebben veel schik;
Hij merkt het en zegt met een ernstig gezicht,
Strak de oogen op 't glas en de fruitschaal gericht:

‘O, lacht niet! 't Vergrootglas heeft duidlijk geleerd,
Welk smerig bacillen-gebroedsel er teert
Op allerlei soorten van planten en fruit!’
Dit zeggende dronk hij het waterglas uit.

H. Ermann S.J.

1) Naar aanleiding eener anekdote door Le Moede over Pasteur meegedeeld.