Een en ander over de week. -
De week is zoo oud als de wereld, mogen wij wel zeggen, want God zelf heeft ze ingesteld, toen Hij, na in zes dagen de aarde met al wat er op is geschapen te hebben, den zevenden dag rustte. En door alle veranderingen en verwisselingen, volksverhuizingen, omwentelingen en oorlogen, ja door alle verwarringen, welke de tijdrekeningen der verschillende volkeren hebben gesticht, heeft de week zich staande gehouden.
Naar de oudste Kerkvaders verzekeren, hebben alle volkeren der oudheid zich van de week bediend. Zeker is het, dat ze bij de Egyptenaren in gebruik was, nadat ze eerst een week van tien dagen hadden gehad. Van hen kwam ze tot de Romeinen, die oorspronkelijk bij tijdruimten van acht dagen rekenden, maar in de eerste eeuwen der christelijke tijdrekening ook tot de week van zeven dagen overgingen.
Bij de joden hadden de onderscheiden dagen der week geen afzonderlijken naam; alleen de Sabbath had een vaste beteekenis. In den Talmud worden de dagen zonder meer als de eerste, tweede, derde enz. na den Sabbath aangeduid. Ongetwijfeld hangt het zevental der week en ook de benoeming der dagen met het aantal der aan de ouden bekende planeten samen. Als zoodanig golden behalve Mercurius, Venus, Mars, Jupiter en Saturnus ook Zon en Maan, terwijl Zondag de dag der zon, Maandag die der maan, Dinsdag die van Mars, Woensdag die van Mercurius, Donderdag die van Jupiter, Vrijdag die van Venus en Zaterdag die van Saturnus was.
De naam Dinsdag en nog meer de Engelsche benaming Tuesday wijst op de Noorsche mythologie, waarin Thus de god van den oorlog was, en evenzoo komt Donderdag van den naam, van den dondergod Thor, terwijl Woensdag als een samentrekking van Wodansdag moet beschouwd worden en Vrijdag zijn naam van de godin Freya heeft ontvangen.
De volgorde, waarin de namen der planeten aan de verschillende dagen zijn toegekend, is zeer merkwaardig, in zoover zij in geen rechtstreeksche betrekking tot den afstand, de lichtkracht of andere eigenschappen dier planten staat. De Romeinsche geschiedschrijver Dio Cassius heeft ons intusschen het geheim dier volgorde onthuld. Het bestaat hierin: Als men de planeten naar de volgorde van haar omlooptijd rangschikt en met degene begint, die den langsten heeft, krijgt men deze reeks: Saturnus, Jupiter, Mars, Zon, Venus, Mercurius, Maan.
Volgens het gebruik der Egyptenaren was elk der 24 uren van den dag aan een planeet gewijd, en de dag voerde den naam van die planeet, welke in het eerste uur van dien dag regeerde. Begint men nu het eerste uur van den eersten dag der week met de meest lichtgevende planeet, de zon, en telt men in bovenstaande volgorde verder, dan komt op het tweede uur Venus, op het derde Mercurius, op het vierde de maan, op het vijfde Saturnus en zoo verder tot op het 24e uur Mercurius. Het eerste uur van den tweeden dag behoort dan aan de maan, en daarvan heet die dag Maandag. Telt men nu weer door, dan valt het 24e uur van den tweeden dag op Jupiter en het eerste van den derden op Mars, waarnaar deze dag genoemd is. Gaat men op dezelfde wijs met de overige dagen der week te werk, dan krijgt men voor elk der planeten den dag, zooals boven is aangegeven.
Het is niet zelden van belang, den dag van een bepaalden datum te weten, en daarom zal wellicht menigeen met genoegen een middeltje leeren kennen, om dit gemakkelijk en zeker te weten te komen. Voor deze eeuw heeft een schrandere Duitscher tot dit doel een zeer eenvoudige methode aan de hand gedaan. Ze berust op het gebruik der beide volgende tabellen:
I.
|
Zondag |
0 |
Maandag |
1 |
Dinsdag |
2 |
Woensdag |
3 |
Donderdag |
4 |
Vrijdag |
5 |
Zaterdag |
6 |
II.
|
Januari |
2 |
Juli |
1 |
Februari |
5 |
Augustus |
4 |
Maart |
5 |
September |
0 |
April |
1 |
October |
2 |
Mei |
3 |
November |
5 |
Juni |
6 |
December |
0 |