De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 11

De droom van den koloniaal.

De zon van Insulinde

Ging onder voor den nacht;

Op Lombok lag een krijger

En sliep en droomde zacht:

De vaderlandsche kusten,

Het ouderlijke huis

En 't kerkhof, waar zijn ouders

Nu liggen onder 't kruis, -

Zij teekenen hun vormen,

Als schimmen boven 't graf,

Voor de oogen van den slaper

In droomgezichten af.

Daar naakt een lieve beeltnis

En strekt, zoo blij te moê,

Naar hem heur open armen,

En juicht hem 't welkom toe!...

‘Mijn zuster! een'ge zuster,

Vergat ge uw broeder niet,

Die u zoo smartlijk griefde?...

'k Vergoed thans uw verdriet:

Met lauwren om de slapen

En op mijn borst het kruis

Blijf ik nu onafscheidbaar

Bij u in 't ouderhuis!’ -

Wat woest getier rooft plotsling

Zijn ingebeelden lust?

Wat stoort zijn zoete droomen

En wekt hem uit de rust?

Hij rijst en grijpt de waapnen...

Wee, dappre, 't is te laat!

Hoor 't antwoord op uw vragen:

‘Verraad! verraad! verraad!’-

Toen weer de zon haar stralen

Op Insulinde schoot,

Bescheen ze een jeugdig krijger

In de armen van den dood.

Tilburg.
Alf. v. M.