De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 11

Een blanke Sneeuwvlok.

Een blanke sneeuwvlok zweeft in 't rond

En dartelt op den wind,

Nu hier, dan ginds langs d'effen grond

Gelijk een spelend kind.

En schoon haar meenge zuster spoort

Tot hooge, veilge rust

Op tak of dak, zij dwarrelt voort

Met onbetoomden lust.

Ach zie! daar smakt een rukwind haar

In zwarten modder neer:

Vergeefs hoe ze ook haar zusterschaar

Om hulp smeekt keer op keer.

Voorbij haar grillig levensspel,

Vergaan heur blank gewaad...

Sta, roekloos kind, beschouw eens wèl,

Hoe 't met uw onschuld staat.

Tilburg.
Alf. v. M.