De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 11

Bij de Platen.

Z.M. de koning der dieren. -

Voor weinige weken boden wij onzen lezers een tafereel aan, waarop zij den leeuw in bloedige worsteling aanschouwden met zijn vervolgers. Ditmaal vertoont zich voor hun oog op de eerste bladzijde van dit nummer Zijne geëerbiedigde Majesteit de koning der dieren in waardige rust. Aan het penseel van den Duitschen kunstenaar Karl Rungius, naar wiens schilderij onze gravure vervaardigd is, hebben wij dezen trotschen aanblik te danken.

Meesterlijk is hij er in geslaagd, ons den woestijnmonarch in al zijn schrikwekkende grootheid, in de trotsche majesteit zijner zelf bewuste kracht naar het leven af te malen.

Peter Sigmair, de Tiroler held. -

Deze gravure heeft, na het verhaal in dit nummer, geen toelichting meer noodig; maar een enkel woord mag toch nog wel gewijd worden aan de schilderij, die aan de hoogste eischen beantwoordt, welke men aan het historische genre stellen kan. Zooals onze lezers, wien wij reeds herhaaldelijk tafereelen van Defregger onder de oogen brachten, weten, heeft deze kunstenaar het bedoelde genre tot een bewonderenswaardige hoogte opgevoerd. De stof voor zijn tafereelen ontleende hij aan den Tiroolschen bevrijdingsoorlog van het jaar 1809. Wij herinneren slechts aan zijn schilderijen ter verheerlijking van Andreas Hofer en Speckbacher, aan zijn diep treffende ‘laatste oproeping’. Bij al deze meesterstukken sluit de schilderij, in dit nummer weergegeven, zich waardig aan.

De karakters zijn voortreffelijk geteekend. De vastberaden, moedig den dood te gemoet gaande jonge man, de jammerende vrouw, de bevende grijsaard, die zijn leven graag voor zijn zoon en diens gezin zou gegeven hebben, de verbaasde soldaten, - alles werkt samen om den geweldigen ernst van het oogenblik te doen uitkomen.

Van artistiek oogpunt uit mogen de beide kinderen met den grijsaard het glanspunt der compositie heeten, bekoorlijk door de harmonische afronding der groep, pakkend door de contrasten, vol uitdrukking door de gebaren en het sprekende van den grijzen kop, die meesterlijk gemodelleerd is.

Afscheid van het ouderhuis. -

Op het oogenblik nu honderden jongelieden het vaderland vaarwel zeggen, om in den verren Indischen Archipel het leven te wagen voor de eer der vaderlandsche vlag, heeft dit tafereel van den Franschen meester Picard ook voor ons een treffende actualiteit.

Het verplaatst ons in een Fransch werkmansgezin op het oogenblik dat de eenige zoon des huizes van vader en moeder afscheid neemt om den gevaarlijken tocht te aanvaarden aan boord van een of ander oorlogsschip, dat zeilree ligt voor een verre expeditie. Het is een echte zeeman, de krachtige jonge kerel met de breede borst en den forschen knevel, maar op het punt van scheiden voelt hij toch zijn hart week worden en de hand beeft, waarmee hij den ouden vader het glas reikt tot aanstooten als laatste vaarwel. Ook de oude man is zichtbaar bewogen en een droeve trek klemt zijn lippen op elkaar. Maar het meest van allen toch lijdt onder de scheiding de oude moeder, die het gelaat van de twee mannen moet afwenden om niet in tranen los te barsten. Aan de ineengewrongen handen ziet men de zelfbeheersching, waarmee zij haar gevoel overmeestert om het afscheid niet nog pijnlijker te maken dan het al is.