De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 11

Troost in Rouwe.

Weenend zit de droeve moeder

Bij 't omkranste lijkje neer;

Ach, haar eenig kind te derven,

Doet het moederhart zoo zeer.

Gistren nog, met lieve woordjes,

Streelde 't moeders aangezicht;

Heden... sprakeloos dat mondje

En die oogjes zonder licht!

Stil, wat klinkt daar uit den Hoogen

Hemelzoet in 't moederoor?

Ziet haar oog niet 't kindje nadren

Jublend in een Englenkoor?

Ja, het is de lieve kleine,

Die haar aanziet blij te moe...

Met een glimlach om de lipjes

Spreekt het haar vertroostend toe:

‘Lieve moeder, niet meer treuren!

'k Bid voor u bij 's Heeren troon

Dat ge spoedig hier moogt komen,

Want de Hemel is zoo schoon!’

Niet meer weenend zit de moeder

Bij 't omkranste lijkje neer,

En zij dankt, het hart naar boven,

Voor dien zoeten troost den Heer.

Theodorosa.