De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 11

Bij de Platen.

De kleine koopman. -

Hij heeft blijkbaar zoo even goed handgift ontvangen; want vergenoegd laat hij de centen en dubbeltjes in zijn zak rammelen en wacht met zichtbaar zelfvertrouwen verdere koopers af. Hij is overtuigd van de uitstekende qualiteiten zijner koopwaar, sterke eigengemaakte vogelkooien, die hij den liefhebbers tegen civielen prijs kan leveren, daar bij geen hoog patent of zware lasten heeft op te brengen. Zijn heele winkelopstand is een hoek van de straat, waar hij zich met een oude paraplu voor weer en wind beschut en zijn koopwaar eenvoudig op den grond uitstalt. Toch ziet de kleine koopman er vroolijker uit dan menig groot handelsman, die zaken van duizenden maakt. Alweer een bewijs dat rijkdom of grootheid het geluk niet aanbrengen.

Het keizerlijk lustslot livadia. -

Dat ondervond gedurende zijn leven en vooral in de laatste maanden niemand beter dan de machtige keizer aller Russen, de overleden czaar

[p. 184]

Alexander III, wien alle schatten van de wereld de gezondheid niet konden bezorgen, waarin de armste zijner onderdanen zich gratis mag verheugen. Wie denkt daarbij niet aan het woord van den Engelschen dichter, dat het meer waard is, een straatjongen op bloote voeten dan een koning met grijzen baard te zijn:

I'd rather be a barefoot boy
Than a greybeard king.

Onze tweede gravure geeft een afbeelding van het heerlijke lustoord, waar de ongelukkige vorst tevergeefs genezing ging zoeken van de schrikkelijke kwaal, waaraan hij ondanks de zorgvuldigste verpleging, ondanks alle hulpmiddelen der wetenschap toch is moeten bezwijken.

Het keizerlijke landgoed Livadia, aan de Zuidkust van de Krim, tusschen het keizerlijk lustslot Orianda en de stad Jalta gelegen, behoort om zijn bevallige ligging tusschen rijke wijnbergen, uitgestrekte Engelsche parken met de verscheidenste boomgroepeeringen, welige weilanden en bedden met de uitgezochtste uitheemsche bloemen, eindelijk om zijn schilderachtig vergezicht over de zee en het dicht met plaatsjes en villa's bezette strand, tot de bekoorlijkste bezittingen der Russische kroon.

In de laatste jaren was Livadia het lievelingsverblijf van de keizerlijke familie tijdens de zomermaanden.

Het is een hoogst eenvoudig landelijk gebouw, omringd van bosschages, door wier geboomte men de wateren der Zwarte Zee gewaar wordt, die ondanks haar naam het diepste blauw vertoonen; slingerplanten bekleeden de muren van dat kleine paleis, terwijl een wintertuin het nagenoeg geheel omgeeft. Behalve de Grieksche kapel met haar Russisch klokketorentje geeft niets hier den indruk dat men in Rusland is; veeleer zou men zich op het buitengoed wanen van den een of anderen rijken burgerman uit de omstreken van Stuttgart of Heidelberg.

De benedenverdieping van Livadia bevat de ontvangstzalen; daarboven liggen de bijzondere vertrekken van den keizer en de keizerin. Deze laatste beschikt nog over een afzonderlijke villa in Moorschen stijl, ongeveer duizend meter boven Livadia gebouwd, waar zij in de heetste dagen haar toevlucht neemt. Het is een bekoorlijke afzondering, die de keizerin met eigen hand heeft willen versieren, maar die, na het treurige sterfgeval, slechts pijnlijke herinneringen bij haar kan wekken.

In het park van Livadia liggen nog verschillende andere gebouwen, zooals een verblijf voor de officieren, kazernes, scholen, een jachthuis, een concertzaal voor de militaire muziek-corpsen enz.

Kortom, Livadia is het aangenaamste herstellingsoord, dat de zieke czaar zich had kunnen uitzoeken. Helaas, dat hij er geen genezing mocht vinden!

Worsteling met een leeuw. -

De leeuw draagt met recht den naam van koning der dieren. Wat kracht, vlugheid, adel van bewegingen en indrukwekkende verschijning betreft, staat hij in de dierenwereld vooraan. Het is vooral zijn kop met de geweldige manen en de groote, rustige, glanzende, ernstig starende oogen, die hem dezen roep verschaft

Dichterlijk gestemde natuurbeschrijvers hebben hem daarbij ook edele eigenschappen toegekend, en er zijn een menigte fabelen uit de oudtot ons gekomen, die den koning der dieren grootmoedigheid, dankbaarheid en koninklijke majesteit toedichten. Maar dit zijn en blijven dan ook verdichtselen. De leeuw is een groote kat, een vraatzuchtig, moordgierig roofdier en niets beter dan alle andere van zijn soort, niets edeler dan de tijger, die voor kwaadaardig en bloeddorstig wordt uitgekreten.

Het heet dat de tijger zijn prooi verscheurt, ook al heeft hij geen honger, terwijl de leeuw daarentegen menschen en dieren alleen zou aanvallen om zich het noodige voedsel te verschaffen. Maar de leeuw heeft precies als de tijger altijp honger en rooft en moordt, waar en wanneer hij maar kan. Hij is daarbij laffer dan de tijger, valt zijn prooi uit een hinderlaag aan en waagt zich niet licht daarbuiten, als hij van de zege niet zeker is. Eenmaal in een worsteling gewikkeld, is hij evenwel verschrikkelijk en ontwikkelt een kracht en woestheid zonder gelijke.

Het vaderland der grootste en mooiste leeuwen is de Lybische woestijn, Abessynië en de Kaap de Goede Hoop. Vroeger was hij veel verder verbreid en kwam ook in Griekenland veelvuldig voor, thans heeft de voortdringende beschaving hem in de eenzaamste wildernissen en het diepste der woestijn teruggedreven.

de hoogeerw. pater joannes antonius de beer, Superior van de Congregatie der Fraters van O.L.V. Moeder van Barmhartigheid.

Daar komt het ook nog menigmaal tot worstelingen tusschen menschen en leeuwen en daar verspreidt de koning der dieren al zijn verschrikking. Daar de huid van den leeuw geen groote waarde heelt, wordt er zelden uit winzucht jacht op hem gemaakt; men vervolgt hem alleen om een vijand te verdelgen. Bedoeïenen te paard trekken tot die jacht uit. De leeuw kent zijn vijanden, hij is sluw en voorzichtig; hij waagt zich niet licht in de vlakte, als de ruiters zich daar vertoonen. Maar dikwijls drijft de woedende honger hem er toe, zich bliksemsnel met een reusachtigen sprong op man en paard te storten. Beiden rollen dan door de vreeselijke kracht van den aanval op den grond, gewoonlijk al zwaar gewond door de klauwen van het roofdier. Nu komen de kameraden den gevallen makker te hulp; de leeuw verdedigt zijn buit met hardnekkige woede en thans volgt een worsteling, die ondanks de vuurwapenen der Arabieren menig wakker man en menig edel ros het leven kost. Zelf doodelijk gewond, springt de leeuw nog plotseling op, slaat zijn klauwen in den vijand en sleurt dezen met zich mee in den dood.

De aanblik van zulk een worsteling met de ongetemde kracht van dit sterkste aller roofdieren is even grootsch als ontzettend en heeft den kunstenaars menigmaal tot onderwerp gediend voor aangrijpende tafereelen. Onze gravure, naar een schilderij van R. Koller, stelt ons zulk een gevecht tusschen Bedoeïenen en een woestijnleeuw in al zijn verschrikkelijkheid voor oogen.