De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 11

Allerlei

Ter onderscheiding van spoorwegcoupé's. -

Wien is het in den tegenwoordigen tijd van reizen en trekken al niet eens overkomen, dat hij, van den trein gebruik makend, en aan het een of ander station uitgestapt om van het buffet of een andere gelegenheid te profiteeren, bij het terugkomen in de haast zijn compartiment niet meer vinden kon?

Om dat ongerief te voorkomen, is men in Frankrijk op het denkbeeld gekomen de coupé's aan de buitenzijde van in 't oog vallende figuren te voorzien, waardoor de reizigers van verre hun compartiment kunnen herkennen.

De spoorwegmaatschappij Paris-Lyon-Méditerranée, die het initiatief tot deze nieuwigheid heeft genomen, zal zich beijveren het zoo vernuftig mogelijk toe te passen. Men zal voor de figuren afbeeldingen van dieren of personen nemen, zoodat men in het vervolg geen nummer meer zal hoeven te onthouden om een bepaalde coupé terug te vinden. Heeft men bijvoorbeeld iets in den wagen laten liggen, dan zegt men niet meer tot den stationschef: ‘mijn paraplu ligt in No. 354,’ maar bijvoorbeeld: ‘ze ligt in den olifant.’

kunstbroeders, naar de schilderij van e. limmer.

Dat kan nog tot aardige tooneeltjes aanleiding geven, als de reizigers, na zich wat lang aan het buffet opgehouden te hebben, op het affuiden van den trein, verschrikt naar de coupés stormen.

‘Papa,’ zal bijvoorbeeld een bengel roepen, ‘hier is onze walvisch.’

‘Hou je mond, jongen; we zaten in geen walvisch; we hadden een haai genomen.’

Elders zal een reiziger den conducteur de coupé van Karel den Groote of Van Speyk vragen. En het lijdt geen twijfel of ook de reclame zal zich wel weer van dit stelsel meester naken, zoodat de eene coupé naar Van Houtens cacao en de andere naar de thee van Brandsma genoemd wordt.

Per rijwiel naar de Noordpool. -

Tot dusver heeft, voor zoover wij weten, niemand nog de Noordpool gezien. Aan pogingen van liefhebbers heeft het anders niet ontbroken. Van den Amerikaan Franklin af, die onderweg bezweek, tot den Noor Nansen, die juist op het oogenblik bezig is te probeeren of hij gelukkiger zal wezen, zijn de waaghalzen van alle natiën niet te tellen, die te scheep, per slee of te voet de reis naar de Noordpool beproefd hebben - zonder hun doel te bereiken.

Tevergeefs heeft kapitein Hatteras, romanesker gedachtenis, zoo wat alle bekende vervoermiddelen aangeraden, de drijvende ijsschotsen en onbestuurbare luchtballons niet uitgesloten, en hebben zijn denkbeelden zelfs bijval gevonden.

Vergissen wij ons niet, dan stelde toch de reeds genoemde Nansen kort geleden voor, zich tijdens den ijsgang op een losgerukte schots in te schepen en, gebruik makende van de zeestroomingen, die van Nova Zembla naar Groenland loopen, in de begeerde richting te stevenen. En van den anderen kant heeft een jaar of twee, drie geleden een welbekend Fransch luchtvaarder, Gustave Hermite, getracht onder begunstiging der luchtstroomen een Noordpoolreis per ballon te organiseeren.

Maar aan een Noordpoolreis per rijwiel had tot heden nog niemand gedacht. Toch kon in onze dagen van wielersport een dergelijk denkbeeld niet uitblijven. Een Amerikaansch cyclist, met name Mèlins, heeft op zich genomen, aan de Noordpool de eer van het rijwiel te gaan handhaven.

Tot dat doel heeft hij zich aangesloten bij de expeditie Wellmann, die binnenkort naar die onherbergzane oorden denkt te vertrekken. Hij zal dus op een schip, dat opzettelijk voor den tocht is gebouwd en uitgerust, zoo ver mogelijk in de verlangde richting vooruit zien te komen, en wanneer hij niet meer verder kan en het uur der onvermijdelijke overwintering geslagen is, zijn rijwiel tusschen de beenen nemen.

Het spreekt van zelf dat dit een rijwiel van bijzonder maaksel is, vooreerst buitengewoon sterk van bouw en vervolgens ook geschikt om het ijs te berijden. Dit is nu juist geen nieuwigheid, daar de ijs-velocipèdes in Canada al sinds lang bekend zijn. Er bestaan er zelfs van verschillende modellen; sommige zijn, in plaats van raderen, van een soort stalen schaatsen voorzien; andere hebben wel raderen, maar bij deze steken de spaken buiten de velgen uit in den vorm van scherpe punten, die in het ijs vastgrijpen en zoo de voortbeweging verzekeren. Van welk type het bedoeld rijwiel des heeren Melins zal zijn, weten wij nog niet; maar in elk geval koestert hij er groote verwachtingen van.

Daarbij kan hij zich, als de gelegenheid zich daartoe mocht aanbieden, ook laten trekken door eskimo-honden, die overigens bijna onmisbare medehelpers zijn bij alle Noordpool-ondernemingen. In de wielrijderswereld weet men misschien niet dat een hond gemakkelijk voor een twee- of driewieler is te spannen. Dat heeft doctor Madeuf in den vorigen zomer door openbare proefneming bewezen.

Zooals men ziet, kan men het op een rijwiel ver brengen, en onze kampioenen schrikken voor niets terug. Na de bewoonde wereld veroverd te hebben, denken zij zich ook van de onbewoonde wereld meester te maken.