De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 10

Op 'et karkhof.
door B. van Meurs.

Hieronder ligt de braove ziel

Die mien te vruug ontviel.

Mien kienders, haor veuruut gegaon,

Die trokken moeder aon.

Ze vraogen hoe 't mit vaoder geet

En klaogen um mien leed,

Dâ, 'k nou op aorde allinnig bin -

God, zou 'et meuglik zin?...

Ik luuster scharp, mit de oog' vol traon'

Of 'k soms iets kan verstaon.

Ik roep. - Gen woord, hoe lang 'k ook wacht;

De dooien fluustren zacht.

Dan kom ik thuus, waor alles treurt

Wâ haor nie ziet of beurt.

De dieren kieken triest en schouw:

Waor blieft de goeie vrouw?

De bluumkes vraogen kwienend mien

Haor lieve zonneschien.

Ach, enne schepsels, 't valt ons zwaor...

Kum, troosten wij malkaor!