De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 10

[p. 344]

Bij de Platen.

De eerste doop. -

Het schijnt dat de koeien zelf er zich aan ergeren, dat haar kostelijk product zoo onbeschaamd in haar tegenwoordigheid vervalscht wordt; want met verontwaardigde verbazing zien zij het aan, hoe de stalmeid de versche melk met een flinken flomp water aanlengt.

En dat is nog pas de eerste doop! Wie weet hoe dikwijls hij nog herhaald wordt, eer de melk goed en wel bij de verbruikers op tafel komt!

De jonge boerendeern schijnt er zich volstrekt geen gemoedsbezwaar uit te maken, aldus het kostelijke witte vocht tot een blauw, waterachtig mengsel te verdunnen. Elk is een dief in zijn nering, zegt niet tevergeefs het spreekwoord, dat in het aardige tafereeltje van den Duitschen kunstenaar Stefan Simony een ondeugende illustratie vindt.

Een ruitergevecht. -

Weer is het de Franschman en de Pruis, die we hier aan 't bakkeleien zien: den veldtocht van '70 kunnen de schilders van beider landaard nog niet vergeten. Telkens weer schilderen zij ons episodes uit die geweldige worsteling, en vooral de Duitschers weten daarbij handig te speculeeren op den nationalen trots hunner landgenooten.

Dat we hier het werk van een Duitsch kunstenaar voor oogen hebben, blijkt al op 't eerste gezicht. De Fransche dragonders toch moeten het na wanhopigen strijd afleggen t[e]gen de onverwinnelijke Pruisische uhlanen, die hun zelfs na afloop van den veldslag geen rust laten. Want er is klaarblijkelijk op de plek al een bloedige slag geleverd: dat bewijzen de lijken der gevallenen, in het gras uitgestrekt, en de rookwolken, die opstijgen van het naaste dorp. Het achtergebleven troepje dragonders wordt op het laatste oogenblik nog door de onverbiddelijke uhlanen achterhaald. Er ontstaat een verwoed gevecht; als razenden hakken de vijanden op elkander in; de lange sabels steken en houwen van weerszijden dat de vonken er uit springen.

De Franschen geven het eerst den strijd op; een hunner heeft al het hazenpad gekozen, een tweede staat op het punt hem te volgen; de anderen houden nog stand, maar hoe verbitterd zij zich ook verweren, de uhlanen schijnen toch het veld te zullen behouden.

De voorlooper. -

Houden koningen en keizers er voorrijders op na, die hun komst aankondigen en behoorlijk ruim baan maken voor hun stoet, op ons aardig tafereeltje vervult het kleine keffertje die taak voor zijn meester. Met de tong uit den bek holt hij vooruit om de vrouw bekend te maken dat de baas in aantocht is. Het boerinnetje, dat rustig aan de karnton staat, begrijpt de boodschap, al wordt die haar ook in blaffende hondentaal gebracht. En de voorlooper is haar hartelijk welkom om.... den baas, wiens thuiskomst hij haar aankondigt.