Wetenswaardig Allerlei.
Een St.-Nicolaas-vloer. -
Bloeit hier in Nederland de vereering van Sint Nicolaas, voornamelijk als kindervriend, ook in Frankrijk is hij op vele plaatsen een geliefde Heilige. Vooral te Nancy wordt hij vereerd en wel bijzonder in de basiliek van St. Nicolas du Port. Op bijzondere wijze bleek dat bij de restauratie van het plaveisel in die kerk, waartegen zich velen hadden verzet.
Maar wat heeft dat plaveisel met Sint Nicolaas te maken? Was het dan niet wenschelijk dat die ruwe, oneffen en ongelijke steenen door andere werden vervangen? Wij zullen zien.
In een tijd, die al heel lang geleden is, - de koster kan nog het juiste jaartal opgeven - deden de inwoners van Metz, om van een beleg, een pest of iets dergelijks verlost te worden, aan St.-Nicolaas de belofte, dat zij elk een vloersteen zouden zenden naar zijn kerk, die toen juist een nieuwen vloer noodig had. Hun gebed werd verhoord en trouw vervulden de inwoners van Metz hun belofte. Maar nu trof het, dat de rijke lui van Metz groote, mooie, platte, gladde en harde steenen gaven. De armen schonken uit een goed hart al wat zij konden en de burgers gaven steenen, niet heel mooie, niet heel leelijke, maar zoo tusschenin, juist zooals hun stand medebracht. Sint Nicolaas, zoo verhaalt de legende, nam al die verschillende steenen voor lief, want de wil van de gevers was goed, en verbond zelfs aan een van die steenen een bijzondere gunst. Als namelijk een huwbare dochter op een bepaalden steen ging bidden, zou zij in datzelfde jaar een goed huwelijk sluiten. Welke was nu die steen? Dat was het geheim van Sint Nicolaas.
Een der vensters der basiliek vertoont den Heilige, terwijl hij aan drie arme meisjes een bruidschat uitdeelt, terwijl op een ander venster de kerk zelf is afgebeeld, waar een jong meisje, met gevouwen handen en neergeslagen oogen, met den voet naar ‘den goeden steen’ zoekt.
Het volk van Nancy bemint zijn levenden. Toen het oude plaveisel werd opgebroken om voor nieuwe hardsteen en zerken plaats te maken, werd er tusschen de nieuwe steenen nog een steen van den ouden vloer gevoegd, die aan de bezoekers en jonge bezoeksters de legende en het kinderlijk geloof hunner vaderen in herinnering brengt,
De legende van ‘den goeden steen’ had een diepen zin. Zij spoorde de jonge meisjes aan tot een aanhoudende godsvrucht en herhaald kerkbezoek, waarbij zij als het ware met alle steenen van den kerkvloer in aanraking kwamen en zoodoende Gods zegen verwierven over alle gebeurtenissen des levens. Maar al verdwijnen de oude legenden in onzen realistischen tijd, de zin daarvan blijft bestaan. Evenals vroeger blijft Sint Nicolaas de beschermer der huwbare jonge dochters.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd