De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 10

Bij de Platen.

Wat Sint Nicolaas rijden zal? -

Gewichtige vraag, die in de dagen tegen den 6en December alle jonge, en ook wel oudere harten sneller jagen doet. Niet tevergeefs zegt het liedje:

Van verwachting klopt ons hart
Wie de koek krijgt, wie de gard.

Ook het drietal onzer gravure wordt door die belangrijke kwestie bezig gehouden, maar schijnt zich voor het oogenblik toch meer bijzonder te bepalen tot een onderzoek, hoe de goede Sint het zal aanleggen om door den schoorsteen te komen ‘rijden’ en zijn milde gaven neer te leggen in de klompen of schoenen, die zij zich voorstellen voor de gelegenheid gereed te zetten. Het kleine meisje heeft haar klompje al bij de hand, en alle drie staren met gespannen aandacht naar boven.

Hoe zou zulk kinderlijk vertrouwen het hart van den heiligen kindervriend niet tot gulle vrijgevigheid stemmen! Gelukkigen te maken was hierop aarde zijn grootste genot: hoe zou hij dan nu in den hemel de onschuldige kleinen vergeten?

De poppenschool. -

Bij de kleine schoolmatres op onze tweede gravure schijnt St. Nicolaas al bijzonder royaal gereden te hebben. Ten minste haar verzameling poppen is met verschillende prachtexemplaren vermeerderd, en zij heeft er nu zooveel, dat zij er best een school van kan opzetten. Daar is zij dan ook maar aanstonds toe overgegaan en heeft haar ‘zoete kinderen’ netjes op een rijtje gezet, van de grootste tot de kleinste. De voorste van de rij heeft als de oudste en wijste een paar van de allerkleinsten onder haar hoede gekregen, en allen is op het hart gedrukt, behoorlijk stil te zitten en goed op te letten. Een van de grootsten, die zich misschien wat weerspannig toonde, is als straf daarvoor uit de rij verwijderd en ligt nu als verslagen op den stoel in afwachting van hetgeen over haar beschikt zal worden.

Inmiddels is de les begonnen en met voorbeeldigen ijver tracht de schoolmatres, met behulp van haar prenteboek, den leerlingen de eerste beginselen van het ABC in de harde koppen te prenten. Blijkbaar heeft ze groote verwachting van den verstandelijk en aanleg harer lievelingen; ten minste uit de opgewektheid, waarmee zij zich van haar taak kwijt, zou men niet opmaken dat zij aan het welslagen wanhoopt.

schaduwbeelden.

Als zij zich op later leeftijd in ernst aan de opvoeding en het onderwijs der lieve jeugd mocht wijden, kon het wel gebeuren dat zij van haar leerlingen minder onverdeeld plezier beleefde dan nu van haar poppenschool.

Landschap aan de Maas. -

Zien we goed, dan meenen we in het verre verschiet den stompen toren van Dordrecht te ontdekken; maar al mogen we ons hierin ook vergissen, zeker is het dat wij hier wel degelijk de Maas voor ons hebben, in het Hollandsche gedeelte van haar loop, waar zij zich tot haar grootste breedte ontwikkelt en door de bedrijvigheid der scheepvaart zoowel als de rijkgestoffeerde omgeving van molens, scheepmakerijen, dorpen en steden het levendigste schouwspel aanbiedt.

Onze landgenoot Van der Hecht heeft ons den fraaien stroom met zijn kalm watervlak en zijn welige oevers in al zijn karakteristieke bekoorlijkheid weergegeven.

Schaduwbeelden. -

Een aardig tijdverdrijf voor de lange winteravonden, waarmee de kleinen zich kostelijk kunnen vermaken en waartoe niets vereischt wordt dan een helder brandende lamp, een verlichte muur, buigzame vingers en... een groote mate van geduld. Maar met eenige oefening kan men het in het vóórtbrengen dezer schaduwbeelden toch ver brengen en ze tot in het oneindige variëeren. In dit nummer geven we maar een drietal figuren te zien, die door de schaduw van de hand op den muur zijn voort te brengen.

Al voor jaren deelden we daarvan nog verschillende andere staaltjes mee. Maar wie er de echte liefhebberij van wil hebben, die moet door geduldige oefening probeeren zelf nieuwe figuren te vinden. Dat valt niet gemakkelijk, maar des te grooter is ook de voldoening.