De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 10

Bij de Platen.

Da's een toer. -

Ja, zeg dàt dât een toer is! In het open veld, bij een windvlaag dat iemand de ooren van het hoofd waaien, een pijp aansteken, - we weten niet of onze lezers er ooit de proef van hebben genomen, maar wij voor ons durven wel zeggen, dat men daarvoor tegen weer en wind moet opgewassen zijn als de twee oude jagers op onze gravure. Zij zullen het wel klaarspelen, dat blijkt genoeg uit hun handige bewegingen om het vlammetje te beschermen, uit hun welgemoed knipoogen en uit hun heele houding, die verraadt dat zij niet voor de eerste maal zich zoo weten te helpen.

Dat op den eenzamen zwerftocht onder het praten de pijp eens uitgaat, is geen wonder; maar dat de oudjes er ook gauw op bedacht zijn, ze weer aan te steken, kan evenmin bevreemden. Zoo'n pijpje is een kostelijke neuswarmer. dat door den rook het heele gezicht tegen den snijdenden wind beschut, en een echte liefhebber kan er niet meer buiten. 't Is of hij geen fut in zijn lijf heeft, als hij niet nu en dan een trekje kan doen. Een vaderlandsche pijp is een onbetaalbare versnapering, die alle vermoeienis, kou of teleurstelling, aan het wisselvallige jagersleven verbonden, doet vergeten.

Zie zoo - paf! paf! paf! - nu brandt de pijp weer, en met nieuwen moed en lust kunnen de oudjes de jacht voortzetten. We wenschen hun een rijke vangst.

Reintje in doodsnood. -

Allicht zullen ze evenveel thuis brengen als het schitterende gezelschap, dat hier, met groote beweging van paarden en honden, er op uit is, een onnoozel vosje buit te maken.

Van alles is er al bedacht om dat arme Reintje meester te worden. Er worden hem vergiftige brokken voorgeworpen, vallen en strikken gezet; hij wordt met nest en al uit den grond gegraven of krijgt een lading schroot in zijn pels, kortom overal wordt hij nagezet. Ma ar van al de listen en lagen, waartegen Reintje zich te wachten heeft, heeft hij het minst te vreezen van de parforce-jacht; want die vordert een omslag en onkosten, die tot de beoogde vangst in niet de minste verhouding staan.

Die soort drijfjacht wordt dan ook bijna alleen meer uitgeoefend in Engeland, het vaderland van alle sport; in heel Duitschland is men alleen aan de koninklijke rijschool in Hannover op die liefhebberij ingericht, en in ons land wordt er aan de parforce-jacht heel niet gedaan. Dat spel gaat volgenderwijze in zijn werk.

Nadat in den nacht te voren, als de vossen hun onderaardsche woningen verlaten hebben om op maraude uit te gaan, al de openingen hunner holen met rijzen zijn dichtgestopt, verzamelen zich de jagers vroeg in den voormiddag op de afgesproken plaats tot de jacht. Alleen geoefende ruiters, die vast in het zaal zitten, en op hun vurige rossen de door honden opgejaagde vossen over heggen en slooten kunnen volgen, kunnen voor die pret in aanmerking komen.

Reintje weet wat hem te wachten staat, zoodra hij de honden achter zich hoort, en in overijlde vlucht zoekt hij bij voorkeur het terrein op, waar honden en paarden hem het moeilijkst volgen kunnen, terwijl er voor hem allicht een uitweg is. Ook in zijn doodsangst is hij nooit om een list verlegen. Door plotselinge zijsprongen, tracht hij de honden zijn spoor bijster te maken, of hij drukt zich ergens tegen een schutting, zoodat honden en paarden over hem heen vliegen en hij gelegenheid vindt, weer naar het veilige bosch terug te keeren.

Oppassen is dus de boodschap voor de lustige jagers. Zoodra evenwel de honden den vos te pakken krijgen is zijn lot beslist. De heele troep omsingelt hem en houdt hem vast. De jagers, die zoo gelukkig zijn, hem na een inspannende en moeitevolle jacht soms van verscheidene uren, eindelijk als zegeteeken mee te voeren, zijn, zooals te begrijpen is, niet weinig trotsch op hun heldenfeit. En de amazone, die zulk een parforce-jacht heeft meegemaakt, wordt natuurlijk als de koningin van den dag gevierd. Of die eer met het ondernomen waagstuk niet wat te duur gekocht is, zal zij zelf het best kunnen uitmaken; maar zeker is het dat dergelijke wilde jachten zelden zonder ongelukken afloopen.

Door een tijger overvallen. -

Ziedaar weer een ander jachttafereel en nog van vrij wat ernstiger aard.

De jagers hier staan nog aan andere gevaren bloot dan bijvoorbeeld een val van het paard; zij kunnen namelijk met geduchte concurrenten te doen krijgen. Wel zijn zij, met puntige pieken gewapend, uitgetogen om wilde varkens te steken (pig sticking), maar die varkensjacht loopt allicht, zooals met de jagers op onze gravure het geval is, op een tijgerjacht uit. Omtrent het bijzondere incident, op onze plaat afgebeeld, vermeldden de Engelsche bladen indertijd het volgende.

De Tent Club van Rungpur was op een keer uitgereden om varkens te steken aan de boorden van den Brahmapoetra, toen de jagers plotseling werden overvallen door een bagh (tijger), die een van de paarden aangreep. Een heer die op een olifant reed, was toevallig het dichtst bij de plek, en de anderen riepen hem toe dat hij schieten zou. Maar hij was niet gewoon op een olifant te zitten en riep terug dat hij niet schieten kon uit vrees van uit het zaal te vallen. Het paard sloeg intusschen flink van zich af. De bagh-verd ween in het hooge gras. Er werden hem door een anderen heer op een olifant nog verscheidene schoten nagezonden, maar de tijger werd dien dag niet gevangen. Bij het diner dien avond in de tenten moest de heer, die niet had durven schieten uit vrees van [u]it het zaal te vallen, natuurlijk heel wat plagerijen hooren.

Wij voor ons zullen den man niet uitlachen: niemand weet waartoe hij in zoo'n ongewone situatie komen kan.

Bij den antiquiteiten-koopman. -

bij den antiquiteiten-koopman.

Het schijnt een heel bijzonder stuk te zijn, wat den kenner op onze gravure wordt te koop geboden, het een of ander zeldzaam staaltje van antiek drijfwerk of zoo iets. Zorgvuldig heeft hij het met een loup onderzocht en daarin een hoogst merkwaardig kunstproduct uit vroeger tijd ontdekt, waarnaar hij al sinds lang tevergeefs heeft gezocht.

Hoe komt dat nu in het bezit van dien eenvoudigen buitenman, die het hem komt aanbieden? Met vorschend oog kijkt hij dezen over zijn bril aan; maar de man heeft blijkbaar geen kwaad geweten. Het ding is sedert onheuglijke lijden in de familie bewaard en niemand kwam op het denkbeeld, dat het eenige waarde zou hebben, toen op een keer een jood er geld voor bood. Dat maakte den eigenaar attent, en hij besloot het oordeel van den kunstkenner in te winnen. Dat oordeel nu valt blijkbaar mee en de brave buitenman verkneukelt zich zichtbaar in het onverwachte buitenkansje.