De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 10

Bij de Platen.

Onze Lieve Vrouw van den Rozenkrans. -

Bij den aanvang der maand October, aan de devotie van den Rozenkrans gewijd, zal deze treffende conceptie van den Italiaanschen meester ongetwijfeld met belangstelling en vrome stichting worden beschouwd. De schilder heeft ons de Moedermaagd afgebeeld als in stil gebed verzonken, terwijl zij het goddelijk Kind met moederlijke teerheid in de armen klemt. Met beminnelijke naïveteit houdt het Kind den rozenkrans in de poezele handjes uitgespreid en wendt tegelijk den blik naar den toeschouwer als om diens liefde en vertrouwen te vragen voor Zijn aanminnige Moeder. Het geheimzinnig waas, dat over de schildering hangt, gevoegd bij de zachte en toch majestueuze uitdrukking, geeft aan de voorstelling, bij al haar natuurlijkheid, dat bovenaardsche en hemelsche, wat wij in een beeld der Moedermaagd vorderen.

Het testament. -

De doode is ternauwernood ter aarde besteld; links zien wij nog de baar, waarop de kist heeft gerust, met de uitgedoofde kaars en den wijwateremmer. Maar voor het meerendeel der aanwezigen is de ontslapene op dit oogenblik toch al vergeten; al hun gedachten zijn bij zijn testament, dat de dorpsnotaris voorleest. Uit de trekken der verschillende omstanders en omzitters is vrij duidelijk te lezen, wat hen bezielt. De meesten zijn klaarblijkelijk gespitst op het hun toegewezen aandeel in de nalatenschap, en alleen het meisje, dat op den achtergrond tegen een kast leunt, schijnt van andere gedachten vervuld. De moedeloos neerhangende handen samengevouwen, leent zij maar achteloos het oor aan den voorlezer. Haar geest is niet bij de opgesomde testamentaire bepalingen, maar dwaalt af in droeve herinneringen. Zij is kennelijk de dochter van den overledene en haar gemoed is nog vol van het smartelijk verlies; al het andere is haar onverschillig.

De verscheidenheid van uitdrukking en houding en de gelukkige groepeering der talrijke personages verraden bij den schilder een fijne opmerkingsgave en een gemak van uitvoering, die hier samenwerken tot een meesterlijk tafereel.

De eerste leesles. -

de eerste leesles, naar de schilderij van defregger.

Onmiddellijk herkennen we hier den gemoedelijken Defregger, die nooit moe wordt ons zijn aardige Tiroler meisjes en knapen te laten bewonderen. Hier is het een kleine dreumes van de eerste broek, die van zijn groote zus het eerste onderricht in de edele leeskunst ontvangt. Heel vlot gaat het hem nog niet af, de letters, die voor hem nog kabbalistische tooverteekens zijn, uit elkaar te houden; maar de ingespannen aandacht, waarmee hij ze beschouwt en als met de kleine vingers poogt vast te houden, getuigt voor zijn ambitie en in zusje zal hij een onvermoeide helpster vinden bij zijn eerste, wankelende schreden op het pad der letteren.