De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 10

[p. 27]

Een beeld uit vroeger dagen.

Aschgrauw haar, een forsche knevel,

Op de borst het eerekruis,

Van karakter ietwat wrevel,
Stapte hij met zwaren stevel

Van den drempel uit ons huis.

Ik, kleinduimpje, draafde blijde,

Schoon mijn tred soms achterbleef,

Als een schildknaap aan zijn zijde;
't Was als toog ik mee ten strijde

Met dien krijgsman, moeders neef.

‘Jongen,’ zei hij, ‘laat je raden;

Wit is wit en zwart is zwart;

Vlied der boozen kronkelpaden;
Recht door zee met woord en daden;

Trouw, oprecht en fier van hart!’

En hij keek mij aan met oogen,

Waarin ruwe goedheid blonk.

Meer dan preeken en betoogen
Heeft zijn taal bij mij gewogen,

Wijl zij heel mijn ziel doorklonk.

Lang reeds heeft hij rust gevonden.

Trouw, oprecht en fier was hij:

'k Blijf dien kapitein verbonden,
En nog vaak in mijmerstonden

Stap 'k als schildknaap aan zijn zij.

H. Ermann, S.J.

Gymnasium Katwijk.