De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 9

Bij de Platen.

Onverbeterlijk. -

Hij erkent zich schuldig; hij spreekt niet tegen en zal het heel natuurlijk vinden als de meester het bij de strafpredikatie niet laat, maar hem, die niet heeft willen hooren, geducht laat voelen. Het stokje staat daartoe al tegen den lessenaar gereed; hij heeft er al menigmaal op gevoelige manier mee kennis gemaakt, en telkens beterschap beloofd. Maar hij schijnt nu eenmaal onverbeterlijk; hij geeft er den meester op dit oogenblik gelijk in, en is bereid hem alle mogelijke verzekeringen voor de toekomst te geven, die hij echter over een paar uren, als de straf is uitgeboet - weer totaal vergeten zal zijn.

Morgenwandeling. -

De zachte, zonnige morgen heeft de kasteelbewoonster naar buiten gelokt in het groenende bosch, waarde vogeltjes zoo uitlokkend zingen en de bloempjes hun kopjes zoo vriendelijk omhoogsteken ter begroeting van den jongen dag. Een der dames heeft al een geurig takje geplukt, terwijl haar gezellin, op haar arm geleund het slepend gewaad oplicht, dat aan een struik is blijven haken. De schilder vond in de fraaie stoffeering van zijn tafereel een dankbare gelegenheid om het rijke gewaad zijner figuren in aangename tegenstelling te doen uitkomen tegen het zachte groen van het lichte bosch.

Een verkiezingsrede in Hongarije. -

Alexander Rihari, de schilder van ons tafereel, heeft er meer dan eenig ander van de jongere Hongaarsche kunstenaars slag van, het eigenaardige en karakteristieke in het nationale leven van zijn volk met scherpen blik op te merken en met verrassende waarheid voor te stellen. Zijn schilderij, waarvan dit nummer een reproductie geeft, is daarvan een overtuigend bewijs. Het tooneel is levendig en elke figuur sprekend op zich zelf. Men kan het den boeren op het gezicht lezen, dat zij meer welmeenend en nieuwsgierig, dan wel overtuigd zijn. Enkelen rooken er kalmpjes hun pijpje bij, anderen staan bedaard met de handen op den rug. Op den achtergrond zien wij er een, die zijn buurman op de vingers schijnt voor te tellen dat het er met al dat politiek gehaspel maar weinig beter op wordt en de boer bij slot van rekening altijd betalen moet. De pastoor heeft blijkbaar schik in de welsprekendheid van zijn candidaat, terwijl daarentegen de andere heeren aan de tafel meer aandacht schijnen te wijden aan hun glas. De meest belangstellende toehoorder schijnt de schooljongen op den voorgrond, wien de vrije achtermiddag intusschen wel net gewichtigste zal zijn van de heele verkiezingsdrukte.

De eerste Jesuïeten-missionarissen in den Congo. -

Ziehier de portretten der zeven eerste Jesuïeten, allen Belgen van geboorte, die zich gaan wijden aan de bekeering van Kwango, een aanzienlijk gedeelte van den onafhankelijken Congo-staat.

Drie hunner, de eerw. pater van Hencxthoven, overste der missie, pater Dumont, wiens doodsbericht, helaas, inmiddels reeds gekomen is, en broeder Lombary, vertrokken den 6en Maart met de Lulu Bohlen, en wachtten te Boma op hun gezellen, om gezamenlijk de reis voort te zetten naar het aan hun ijver toevertrouwde land. De overige vier verlieten den 6en April de haven van Antwerpen, aan boord van het stoomschip Marie Woerman.

De eerw. pater van Hencxthoven werd geboren te Mol in 1852 en trad in 1873 in het noviciaat. Hij doorliep bijna alle bedieningen zijner orde, werd surveillant en professor te Bergen, minister te Namen en keerde in 1890 als rector te Bergen terug, in hetzelfde college van St. Stanislaus, waar hij eerst de rekenkunde bad onderwezen. Van daaruit ging hij naar de missie tot algemeen leedwezen zijner collega's en zijner leerlingen.

De overleden pater J.B. Dumont was een zoon van den vermaarden geoloog André Dumont. In 1843 te Luik geboren, maakte hij prachtige studiën en verwierf den graad van ingenieur; 27 jaar oud, trad hij in de orde der Jesuïeten en ging weldra eenige jaren doorbrengen in de moeilijke missie van West-Bengalen. Zijn uitgebreide kennis heeft hem grooten naam verworven in de geleerde wereld. Koning Leopold II droeg hem op, zooveel mogelijk de kaart te ontwerpen der door hem onderzochte streken en tevens de flora en fauna dier gewesten te bestudeeren. Op bevel des konings werden hem door het observatorium een menigte instrumenten verstrekt, die hem bij zijn onderzoekingen van nut konden zijn.

Pater Liagre, uit Doornik, heeft thans zijn veertigste jaar bereikt. Zijn geestelijke loopbaan werd bijna geheel aan het onderwijs gewijd en zijn vertrek veroorzaakt een groote leemte in het hart van allen, die hem hebben gekend.

Pater Meulemeester is de jongste dezer karavaan. Hij werd in 1868 te Schoorisse geboren en heeft de heilige priesterwijding nog niet ontvangen.

Broeder Sadeleer is reeds in Afrika bekend; hij was een der eerste en dapperste gezellen der paters Depelchin en Croonenberghs in de Boven-Zambezie. Naar België teruggeroepen, bleef hij slechts naar de missies verlangen en is zoowel door ondervinding, als door moed en toewijding, een groote steun voor de missionarissen.

Broeder Gillet, in 1866 te Paliseul geboren, bekleedde in zijn orde den post van ziekenoppasser. Broeder Lombary, geboren in 1865 is pas twee en een half jaar Jesuïet en reeds heeft de ijvervolle kloosterling gevraagd en verkregen, naar de moeilijke missie van Kwango te worden gezonden.