De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 9

[p. 383]

Bij de Platen.

Lastige meedeeling. -

De oudjes hebben een brief gekregen van hun jongen, die sinds lang het vaderlijk huis verlaten heeft om elders te zien of hij beter vooruit kan komen dan in zijn kleine geboortestad. Het gaat hem goed; hij heeft een flinke broodwinning en is volkomen gelukkig met vrouw en kinderen. Als een rechtgeaard zoon houdt hij zijn bejaarde ouders op de hoogte van zijn wedervaren in de wereld en zijn brieven worden thuis met de grootste belangstelling ontvangen. Zijn oude moeder, een krasse vrouw, leest ze nog zonder bril, iets wat haar man haar niet meer zou nadoen. Hij laat zich daarom den inhoud van het schrijven maar liever mondeling meedeelen; doch dat is nu weer een heele karwei voor moeder. Vader is namelijk ‘een beetje hardhoorend,’ zooals bij zegt en zij moet hem dus woord voor woord in het oor schreeuwen. Het aangename van den inhoud verlicht echter aanmerkelijk de moeite van de meedeeling; en het is een aardig gezicht, hoe beide oudjes - zij al tobbende om haar man het verstand te brengen wat haar jongen schrijft - en zijhij alle pogingen inspannend om het te snappen - zich samen verkneukelen in het verblijdende nieuws.

Maria van Borgondië en Maximiliaan van Oostenrijk. -

De bevallige verschijning van dit jeugdige, veelbelovende vorstenpaar heeft al menigmaal de teekenstift of het penseel van kunstenaars verlokt tot het scheppen van meer of minder gehikte tafereelen.

Al meermalen gaf onze Illustratie daar reproducties van, zoo b.v. in den 21en jaargang blz. 92 een aquarel van Greil, voorstellende den intocht van Maximiliaan binnen Gent, en in den 23en jaargang, blz. 12 een teekening van Merté, voorstellende de begroeting van den jeugdigen vorst door zijn liefhebbende en reikhalzend naar hem uitziende bruid.

In dit nummer beschouwen wij een dergelijke begroeting, maar ditmaal niet tusschen bruid en bruidegom. Hier is het de jeugdige echtgenoot en moeder, die, met het kleine prinsje op den arm, haar gemaal verwelkomt bij zijn terugkomst van een gevaarlijken krijgstocht. Wat beeft zij hem met smart en angst verbeid! Wat heeft het haar al bange uren en slapelooze nachten gekost, te weten dat hij in den oorlog was, hij de vermetele waaghals, die in jeugdigen overmoed nergens gevaar zag! Maar nu is hij terug, veilig en behouden terug. Met mannelijke fierheid komt hij op zijn snuivend ros aangereden aan het hoofd van zijn dapper krijgsvolk, omstuwd door de woelige volksmenigte van het juichende Gent, dat zich evenals bij zijn eersten intocht weer met vlaggen en vanen heeft gesierd om den beminden vorst te huldigen. Stralend van blijdschap gaat de jeugdige vorstin hem te gemoet om hem op de trap van het paleis welkom te heeten. Ook het kleine prinsje, door Maria's stiefmoeder, Margareta van Vork vastgehouden, lacht zijn vader tegen, en deze voelt het hart opspringen in zijn borst bij den aanblik zijner lievelingen, die hem midden in het gewoel van den strijd nooit uit de gedachten zijn gegaan, die hij zoo lang beeft moeten missen en die hij nu weer aan het hart mag drukken. Nog voor hij van het paard gestegen is, reikt hij Maria de hand en ziet haar aan met een blik, waarin de teerste liefde, het zuiverste huwelijksgeluk stralen.

Helaas, dat dit schoone, jeugdige, minnende, gelukkige paar zoo vroegtijdig vaneengescheurd moest worden door den wreeden dood, die de bevallige Maria op zes-en-twintigjarigen leeftijd van haar Maximiliaans zijde wegrukte! Maar het is nu eenmaal de loop der wereldsche zaken, dat het hoogste geluk gewoonlijk het kortst van duur is.

Koning Alexander van Servië. -

Ziedaar een ander jeugdig vorst, wiens geschiedenis bewijst dat, al mogen de tijden veranderen, het leven der vorsten aan dezelfde wisselingen van lief en leed blijft onderworpen als dat van de overige stervelingen. Welk een veelbewogen bestaan heeft dit jonge potentaatje, Alexander de kleine, zooals hij spottend genoemd is, al achter den rug! Er is heel wat veranderd, sinds wij hem voor eenige jaren in onze Illustratie te zien gaven, als een argeloos knaapje, niets begrijpend van het treurig krakeel dat zijn ouders verdeelde, maar als door kinderlijk instinct onwillekeurig bescherming zoekend bij zijn moeder. Sedert is bij de moederlijke hoede zoo goed als het vaderlijk gezag en de voogdij der regenten ontwassen en toont zich, ofschoon pas achttien jaren oud, mans genoeg om zelf koning te spelen. Ten minste den staatsgreep, waardoor hij voor weinige maanden heel Europa verbaasde, heeft hij er kranig afgebracht. en hij blijft zich tot dusver maar flink handhaven op den troon, waarop hij zoo onvoorziens heeft plaats genomen. Nu spreek t het wel van zelf, dat de vorstelijke jonkman niet geheel op eigen hand aldus zal opgetreden zijn en dat Rusland feitelijk aan de touwtjes trok, die hem in beweging brachten. Maar wat wij tot dusver van hem gezien en gehoord hebben, doet toch vermoeden, dat hij zich niet op den duur als marionet zal laten gebruiken en de czaar later nog spijt genoeg kan hebben, het ooit met het ventje te hebben aangelegd.

koning alexander van servië.