De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 9

Herinnering.

Door majesteit verheven,

Door lijdensglorie groot,

Blijft koning Pius leven

En spreken na zijn dood.

Hij heeft zijn strijd volstreden,

Zachtmoedig, maar vol moed

Voor de ongerechtigheden

Van velen zwaar geboet.

Hij heeft de kroon gedragen,

Een kroon, driedubbel zwaar

Door nijd en list en lagen

Van den aartsleugenaar.

Door trotschaards, wier geweten

Gestrikt lag en verward

In Macchiavelli's keten,

Gesmaad, verguisd, gesard:

Heeft hij zijn eeuw bevoordeeld

Met leering en critiek,

Den geest dier eeuw veroordeeld

In Sylbe en Encycliek.

Maar toen hij, Plaatsbekleeder

Des eenen Christus Gods,

Met woord van mond en veder

Vernederd had hun trots,

Smeedde ook de Hel haar plannen,

En machtigen der aard'

Ach, hebben saamgespannen,

Zich tegen hem verklaard!

En stouter, immer driester

Getreden op het hart,

Werd hij, de Hoogepriester,

In 't aangezicht getart.

‘Ga Pius, wees des Heeren!

Sta af het kerklijk leen!

Savoia zal 't regeeren

Italia zij één!’

Zoo krijschte een woeste bende,

Gekocht voor smijdig geld;

En Pius zag de ellende

Van 't gruwlijkst krijgsgeweld.

Hij zag hun vanen wappren,

Maar bleef! En onversaagd

Verdedigd door zijn dappren,

Te zijner hulp gedaagd,

Heeft hij zijn koningsrechten,

Zijn dubble sleutelmacht

Niet afgestaan aan knechten

Des vorsten van den nacht!

En zou hij moeten treuren

Om logen, laag en list,

Moest Porta Pia scheuren,

Werd Roma's kans beslist:

Het rijk, den Paus ontweldigd,

Ontwrongen aan zijn hand,

Is nog en blijft gegeldigd

Zijn onvervreemdbaar pand!

Het erfgoed onzer vaders,

Ten rooversbuit verklaard,

Wordt niet door landverraders

Gebouw en trouw bewaard.

Zij mogen snoeven, schreeuwen;

Mentana profeteert,

Dat toch de Vorst der eeuwen

Weer eenmaal triomfeert!

Fr. A. Van Kerkhoff. O.C.

Rome, November 1892.