De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 9

Wetenswaardig Allerlei.

De grootste brug der wereld. -

(zie de afbeelding blz. 84) Terwijl op het oogenblik nog de Forthbrug met haar reusachtige afmetingen alle dergelijke werken in de schaduw stelt, wordt in de Vereenigde Staten met de verwezenlijking van een nog veel ontzaglijker plan een aanvang gemaakt. Het geldt de overbrugging van de Hudson- of North-rivier, die New-York van het westelijke spoorwegnet scheidt, zoodat de zustersteden Jersey-City en Hoboken hier de eindpunten zijn van de tien allerdrukste spoorbanen, die op deze zijde uitloopen. Ook het personenverkeer tusschen de beide genoemde steden is bijzonder levendig.

Het verkeer wordt tot dusver door veerbooten onderhouden, ofschoon reeds sedert 1874 een tunnel onder de rivier in aanbouw is. Dit onderaardsche werk werd echter door verschillende ongevallen zoodanig vertraagd, dat ook op het oogenblik de voltooiing nog vooreerst niet in het verschiet kan gesteld worden. Bovendien is die tunnel in overeenstemming met het vroeger verkeer slechts op twee spoorlijnen berekend en zou op verre na niet aan de tegenwoordige behoeften voldoen, maar na zijn voltooiing hoogstens tot ontlasting van den nieuwen verkeersweg dienst kunnen doen.

Om nu voorgoed in de verbetering, die hier dringend noodig is, te voorzien, heeft de ingenieur G. Lindenthal een brugontwerp uitgewerkt, dat op den aanleg van veertien spoorbanen en een gewonen voetgangersweg berekend is. Om de drukke scheepvaart niet te hinderen, zal de brug zoo hoog boven den waterspiegel worden aangebracht, dat ook zeilschepen er onbelemmerd onder door kunnen varen. Ten einde met een zoo klein mogelijk getal pijlers

[p. 88]

te kunnen volstaan, zullen de verschillende bogen een spanning hebben, als tot dusver nog niet is bereikt: voor den grootsten boog zal die spanning 945 nieter bedragen (tegen 520 meter bij de Forth-brug), voor den kleinsten boog 549 meter.

Natuurlijk zullen de kosten niet minder reusachtig zijn; zoo zal de eigenlijke brug zonder de bijwerken volgens raming alleen een groote veertig millioen gulden vorderen, terwijl de kosten van grondaankoop enz. zoowat naar de zestig millioen zullen loopen.

Met den bouw, die in ongeveer vijf en een half jaar voltooid moet zijn, is reeds begonnen en de concessie der staatsregeering voor de uitvoering is reeds verleend, de North-River Bridge Company is al gevormd en ook de gelden moeten reeds gevonden of ten minste verzekerd zijn.

Het kolenverbruik der aarde. -

Het gezamenlijke kolenverbruik der aarde is onlangs door deskundigen aan een zoo nauwkeurig mogelijke schatting onderworpen, die tot interessante uitkomsten geleid heeft. Het kolenverbruik verdeelt zich over het verwarmen van stoommachines, het voortbrengen van gas, het trekken van metalen uit ertsen en de bewerking daarvan, en ten slotte het huishoudelijk gebruik. Men kan aannemen, dat de stoommachines te zamen stoom leveren voor tien millioen paardekracht, en dat gemiddeld de helft der laatste door kolenvuur gewonnen wordt, terwijl voor één paardenkracht per uur minstens 2 kilogram kolen noodig zijn. Het kolenverbruik per uur van alle stoommachines wordt dan ook op 240 000 centenaars geschat. Waarschijnlijk echter is dit getal te klein, want volgens andere opgaven wordt het vermogen van alle stoommachines te zamen op 20 millioen paardekracht geschat. Wat de productie van gas betreft, het verbruik per uur wordt op 5 millioen kubieke meter lichtgas geschat, wat een kolenverbruik van mintens 200.000 centenaars eischt.

Moeilijker te schatten is het verbruik van kolen voor kracht- en verwarmingsgas Toch meent men niet ver bezijden de waarheid te zijn, als men daarvo or 90 000 centenaars per uur aanneemt.

Een zeer groote hoeveelheid kolen wordt vereischt voor het winnen van metalen uit ertsen. Duitschland alleen leverde in de laatste jaren dagelijks 180-240 000 centenaars ijzer, en men kan de opbrengst van ruw ijzer over de geheele aarde op 100.000 centenaars per uur schatten. De productie der overige metalen is te zamen wat minder dan ijzer, zoodat men alles bij elkaar een verbruik van 180.000 centenaars kolen per uur kan aannemen. De verschillende inrichtingen voor nijverheid hebben volgens een afzonderlijke schatting 100.000 centenaars per uur noodig. Het moeilijkst te schatten is de huishoudelijke behoefte aan kolen. Volgens de opgaven van een groothanhandelaar in kolen komt hiervan ¾ op industrieelen en ¾ op particulieren. Neemt men deze verhouding als algemeen juist aan, dan zou het huishoudelijk verbruik met 200 000 centenaars per uur gedekt zijn. Het totale verbruik van kolen der geheele menschheid wordt dus per uur op 1 100.000, of per dag op 25 millioen centenaars gerekend. Dit getal is echter eer te klein dan te groot, want de hoeveelheid kolen, die alleen in Engeland en Duitschland benoodigd is, werd in de laatste jaren op 12 millioen centenaars per dag geschat, en nu zal het verbruik van alle overige landen toen nog wel eens zooveel bedragen, zoodat men dan reeds tot 36 millioen centenaars per dag komt. Het spreekt vanzelf, dat het verbruik niet dagelijks even groot is, maar het ligt voor de hand, dat het over het algemeen sterk toeneemt. Elk nieuw transatlantisch stoomschip, elk nieuw pantserschip vermeerdert het verbruik dagelijks met duizenden centenaars. Nog altijd houdt de productie gelijken tred met het toenemend verbruik, want de aardlagen zijn ongehoord rijk aan kolen. Toch is ook daarvoor een grens. Voor Engeland zal de uitputting misschien reeds over 200 jaar plaats hebben. Duitschland heeft nog kolen voor duizenden jaar, Rusland, Noord-Amerika en China bergen eveneens nog onuitputtelijke voorraden van deze brandstof, zoodat er voorloopig nog voor geen gebrek te vreezen is.

Dat was te veel. -

verlaten, naar de schilderij van a. werner.

De Engelsche schrijver Johnson wedde eens met een collega, dat hij op de vischmarkt een vischvrouw boos zou maken, zonder een woord te spreken, dat zij verstond. Hij begon met door zijn neus aan te duiden, dat de visschen der vrouw niet van bijzondere qualiteit waren, waarop hij heel wat te hooren kreeg. ‘Je bent een lidwoord, vrouw,’ antwoordde hij. - ‘Dat ben je zelf.’ - ‘Je bent een eerste naamval!’ hernam de doctor. - Het wijf begon te stotteren: ‘Jij... jij... jij...’ - ‘Je bent een voornaamwoord.’ - In sprakelooze woede balde zij de vuist. - ‘Je bent een werkwoord, een bijvoegelijk naamwoord, een voorzetsel!’ - Dat was te veel. De vischvrouw begon te razen en te tieren, dat de heele markt er van overeind stond en de geleerde met zijn vriend in allerijl het hazenpad moesten kiezen.