De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 9

Het blinde Kind en de Moeder.

kind.

Geef mij, moederlief, de hand!
Wandlen durf ik niet alleen;
Op mijn oogen ligt een band,
't Is zoo duister om mij heen.

moeder.

Neem de hand, mijn dierbaar wicht!
Altijd wandelt gij met mij.
Al verloor uw oog het licht,
Nooit wijkt moeder van uw zij'.

kind.

Prachtig moet het zonlicht zijn
En de gouden morgenstond
En de zilvren maneschijn -
'k Hoorde 't dikwijls uit uw mond.

moeder.

Straalt u 't schoon niet in 't gezicht
Dat de zon op aarde maalt,
Mijne liefde is als een licht
Dat uw langen nacht doorstraalt.

kind.

Heerlijk moet de lente zijn
Die met groen de velden kleurt,
En het donzig bloemelijn
Dat mij lieflijk tegengeurt.

moeder.

Ziet ge niet het grastapeet
In der lente heerlijkheid,
Liefde is als een bloemrijk kleed
Dat beschermend u omspreidt.

kind.

Schoon is wel de hemelboog
In den stillen zomernacht,
Als het flikkrend sterrenoog
Vriendelijk u tegenlacht.

moeder.

Ziet ge niet der sterren pracht
Die bij 't morgenrood verdwijnt,
Moederliefde is in uw nacht
Eene ster die altoos schijnt.

kind.

Schouwt mijn oog dan nimmermeer
Al de wondren van Gods licht?....
'k Zag zoo graag een enklen keer,
Moederlief, uw aangezicht.

moeder.

Niet voor immer zijt ge blind,
Eenmaal zal uw duister vliên,
En dan, wees gerust, lief kind,
Zult ge mij en alles zien!

Gevolgd.
B. van Meurs.