De nieuwe Aartsbisschop van Westminster.
Toen de treurmare van het overlijden van kardinaal Manning, die bij geloofsgenoot en andersdenkende dezelfde achting en denzelfden eerbied genoot, zich door geheel Europa verbreidde, vroegen velen zich af, of er in het Vereenigd Koninkrijk wel een man te vinden zou zijn, in staat, de erfenis van den grooten aartsbisschop van Westminster op zijn schouders te nemen, zonder onder den zwaren last te bezwijken.
Gemakkelijk was die taak niet: primaat te zijn van Engeland vereischte. om van al het overige niet te gewagen, zooveel tact en zoo grondige bekendheid met personen en toestanden, vooral nadat twee zoo groote mannen als Wiseman en Manning dien zetel hadden bekleed, dat men ten aanzien van hun opvolger met eenige rechtmatige bezorgdheid was vervuld.
De keuze van den H. Vader evenwel maakte aan alle bezorgdheid een einde. Toen de tijding, dat Mgr. dr. Herbert Vaughan, bisschop van Salford, tot den aartsbisschoppelijken en metropolitaanszetel van Westminster was verheven, bekend werd, begreep een ieder, dat the right man on the right place was benoemd. En toch, er bestond een hemelsbreed verschil tusschen kardinaal Manning en zijn opvolger: was de eerste, na een hoogwaardigheidsbekleder der Anglicaansche Kerk geweest te zijn, later, als prins der Katholieke Kerk, de man van en voor het volk, de vader der arbeidende klasse, Mgr. Vaughan, de afstammeling uit een aloud katholiek geslacht, is een der schitterendste vertegenwoordigers van den ouden Engelschen adel. Niemand evenwel twijfelt er aan, of de nieuwe aartsbisschop zal, evenals zijn doorluchte voorganger, alles doen wat in zijn vermogen is, om de kloof te overbruggen, die tusschen de meer gegoede klasse en den zoogenaamden vierden stand gaapt.
Noode echter verliet Mgr. Vaughan den bisschoppelijken zetel van Salford, dien hij omtrent twintig jaar had bekleed. Toen hij hoorde, dat er te Rome sprake van was, hem als opvolger van kardinaal Manning te benoemen, schreef hij een brief aan den H. Vader, waarin hij dezen bezwoer, hem voor dien hoogen post niet in aanmerking te laten komen. In een vergadering van de Congregatie der Propaganda, die onder voorzitterschap van kardinaal Ledochowski bijeenkwam, werd met eenparige stemmen besloten, op het verzoek van den Engelschen prelaat afwijzend te beschikken, vooral met het oog op de hartelijke betrekkingen, waarin Mg Vaughan met de Engelsche aristocratie staat. De H. Vader deelde ten volle de zienswijze der eerbiedwaardige Congregatie en verhief den verdienstelijken prelaat, ondanks zijn tegenstand, tot de hoogste waardigheid der Katholieke Kerk in Engeland.
Het lijdt geen twijfel, dat de Paus geen betere keuze doen kon. Volgens de meening van allen wordt Mgr. dr. Vaughan door niemand als beheerder en bestuurder geëvenaard. Hij is met een buitengewoon helder verstand begaafd, schrijft op bewonderenswaardige wijze en preekt met buitengewoon gemak. Hij is, zooals zijn portret trouwens aantoont, een krachtig, kloek man, met hoogst gedistingeerde manieren, in één woord, een volmaakt gentleman. Toch werd in het begin de candidatuur van Mgr. Vaughan als aartsbisschop van Westminster niet met onverdeelde instemming begroet, daar hij een tory is en als zoodanig van weinig sympathie voor de autonomie van Ierland werd verdacht. Geheel ten onrechte evenwel, want wie was ooit meer Engelschman en meer tory dan kardinaal Manning, en wie is een beter vriend der Ieren en een krachtiger verdediger der rechtvaardige Iersche eischen geweest dan juist hij? Dr. Vaughan was de boezemvriend van den kardinaal; zij waren beiden vóór alles katholiek bisschop, en daarom mag veilig verwacht worden, dat de prelaat aan de grieven der Ieren, voor zoover zij gegrond zijn en het in zijn macht is, zal te gemoet komen.
Herbert Vaughan werd den 15en Apil 1832 te Glocester geboren en heeft dus nog maar den leeftijd van zestig jaar bereikt. Zijn familie, die uit Wallis stamt, is van ouder tot ouder katholiek geweest en heeft om des geloofs wille veel vervolgingen geleden, terwijl ze bij herhaling haar goederen verbeurd verklaard zag. Nu bekleeden de zonen en dochters dier edele familie allen eereposten in de Kerk, eereposten van heldenmoed en zelfopoffering. Engeland en zijn bezittingen hebben eens drie bisschoppen te gelijk van denzelfden naam gehad: de aartsbisschop van Sidney, Mgr dr. Bede Vaughan, een jongere broeder van den aartsbisschop van Westminster, is nu overleden, zoodat nog de primaat zelf en zijn oom, dr. William Vaughan, de eerbiedwaardige bisschop van Plymouth, de deken van het Engelsche episcopaat, overblijven. De familie Vaughan heeft leden bij de Jesuïeten, de Redemptoristen, de Benedictijnen en de Dominicanen, om nu van de Zusters-Congregatiën niet te gewagen.
Mgr. dr. Morris, bisschop van Troie, al voor jaren overleden, zei eens, van de Vaughans sprekende: ‘Op aarde ontmoet men ze overal in de Kerk; in den Hemel zal men ze ook overal terugvinden.’
Mgr. Vaughan werd den 20en October 1872, op nauwelijks 40-jarigen leeftijd, tot bisschop van Salford gewijd, in welke waardigheid hij zooveel goed deed en zijn onderhoorigen zoo aan zich hechtte, dat dezen hem niet dan noode naar den metropolitaanszetel van Westminster zagen vertrekken.
De volijverige prelaat wordt te recht als een der geleerdste en ijverigste leden van het Engelsche episcopaat beschouwd. Hij is de stichter der Catholic Truth Society, die zich ten doel stelt, den godsdienst tegen vijandige aanvallen te verdedigen en de katholieke uitgaven te verspreiden en te bevorderen. Nog was Mgr. Vaughan tot dusver eigenaar van het uitstekende katholieke orgaan The Tablet, terwijl hij in de nabijheid van Londen een prachtig seminarie voor de buitenlandsche missiën heeft gebouwd, in wier bloei hij het grootste belang stelt, en het zijn vurigste wensch is, een school voor christelijke kunst te stichten, als tegengif voor de realistische richting in de moderne kunst.
In het begin der maand Augustus werd den nieuwen aartsbisschop van Westminster in de kerk te Brompton, in tegenwoordigheid van
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd
