De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 9

Bij de Platen.

Toebereidselen tot het oogstfeest. -

Het heele jaar door is er gewerkt en gezwoegd, om den bodem, die uit zich zelven niet anders dan distelen en doornen zou voortbrengen, te dwingen den landman de rijke schatten uit te leveren, die zijn schoot bevat. Er is gespit en geploegd, geëgd en gezaaid, geschoffeld en gewied; er is gebeden om zon en regen op zijn tijd, er is gehoopt en gevreesd en ten slotte zijn al die zorgen en moeiten rijk beloond door een overvloedigen oogst. Het laatste voer graan is binnengehaald in de schuur: nu mag er ook feest gevierd worden na de maandenlange inspanning, door Gods zegen met zulk een schitterende uitkomst bekroond. Nu worden er slingers en kransen gevlochten van groen en bloemen, om daarmee deel of dorschvloer te sieren, waar de dorpsjeugd zich vereenigen zal tot den lustigen dans. De toebereidselen tot die feestelijkheid zijn al een feest op zich zelf, waar jong en oud zich in verlustigt. Hoe harder er gewerkt is gedurende de warme zomermaanden, des te vroolijker zal er nu worden gezongen en gesprongen.

's Zomers buiten. -

Het is anders niet absoluut noodig, zelf achter den ploeg te loopen of de zeis te hanteeren, om van het landleven het rechte genoegen te hebben. Dat bewijzen de jonge dames onzer gravure, die zich blijk-

[p. 55]

baar op het frissche buitengoed kostelijk weten te amuseeren. Het is een warme dag en daarom is een wandeling onder het lommerrijk geboomte, langs den koelen vijver dubbel aangenaam. Tot tijdpasseering laten de dames den kleinen Bijon een bad nemen in het heldere water, waar het dichte groen zich in spiegelt, en verlustigen zich in het geplas van den hond, die keffend naar den oever terugzwemt, aangemoedigd door de toejuichingen van zijn lieve meesteressen, die straks anders wel mogen oppassen voor haar lichte zomerkleedjes.

't Is bepaald een verfrissching zulk een tafereeltje aan te zien in de snikheete dagen, die we in den laatsten tijd doorleefden.

Een gerechtelijk onderzoek -

Het gezelschap op deze gravure is stellig niet voor pleizier buiten. Vooral de kerel links, die geboeid en onder gewapend geleide tot bijwoning van het onderzoek wordt gedwongen, zal zich wel niet bijzonder op zijn gemak voelen. Op hem rust de verdenking, de misdaad te hebben gepleegd, met wier opsporing de strenge dienaars der gerechtigheid hier bezig zijn. Naar alle waarschijnlijkheid geldt het een moord en is men tot de ontdekking gekomen, waar het slachtoffer onder den grond gestopt is. De aangebrachte baar doet vermoeden, dat men er op rekende het lijk te vinden. En inderdaad, de belangstelling, waarmee de rechter van instructie zich buigt over den kuil, door de twee arbeiders gegraven, de blikken, die zijn collega's er in werpen, de vorschende oogopslag, waarmee een hunner den beklaagde, die strak voor zich staart, tot bekentenis poogt te brengen, dit alles zegt ons dat het gerechtelijk onderzoek niet te zijnen voordeele is afgeloopen en de misdaad haar straf niet ontgaan zal.

Aren lezen. -

Na het pakkend tafereel op de vorige bladzijde brengt de kalme schilderij van Millet ons weer tot het gemoedelijk onderwerp onzer eerste gravure terug. Hier is men volop bezig met het binnenhalen van den oogst, en terwijl het gemaaide graan bij karrevrachten wordt weggehaald, worden de enkele aren, die nog tusschen de stoppels zijn blijven liggen, zorgvuldig bijeengegaard. Er mag geen enkele van de gevulde halmen verloren gaan: licht vormen zij nog een kostelijk voedzaam brood, dat voor de arme stumpers, die ze verzamelen, rijkelijk de moeite van het rapen loont. 't Is anders een harde kostwinning, aldus den ganschen langen zomerdag, onder een brandende zon, over den stoppeligen grond gebukt, aartje voor aartje bijeen te lezen, en dat moeizame zwoegen voor een karig stukje brood heeft de meester met het hem eigen gevoel, vol diepe meewarigheid weergegeven.