De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 8

[p. 332-333]

Signe en koning Gram.
Noorsche sage.

koning gram bevrijdt zijn bruid signe, naar de schilderij van ferdinand leeke.

De schoone Signe, blond van hoofd,
Was plechtig koning Gram verloofd.
Haar vader schond de mannentrouw
En schonk zijn weerloos kind tot vrouw

Den vorst der wilde Saksen.

Gram, dit vernemend, sprak geen woord,
Maar sprong, van toorn ontvlamd, aan boord,
Omklemde 't roer met forsche hand
En stevende naar Finnenland.

Hoe vloog zijn draak¹⁾) daarhenen!

Der Finnen vorst zat in zijn zaal
Met Signe aan 't feestlijk bruiloftsmaal.
De bruid geleek een levend lijk
En aan haar zijde troonde in rijk

Gewaad de vorst der Saksen.

Daar kwam een grijsaard aangetreên,
Een wolfsvacht om de stramme leên,
Vermoeid gebogen op zijn staf
Of hem de laatste kracht begaf,

En zat aan d'ingang neder.

De vreemdling in het ruige vel
Nam stil ter hand het snarenspel
En zong een lied vol klank en gloed,
Van vrouwentrouw en mannenmoed.

Hoe trof dat schoone Signe!

Gelijk, door regen opgefleard,
't Verwelkte bloempje 't kopje beurt,
Hief Signe 't blonde hoofd omhoog,
Met heldre tranen in 't oog,

En blikte naar den zanger.

Daar wierp de grijze vreemdling snel
Van zich de kap en 't vlokkig vel,
En sloeg met éénen houw van 't zwaard
Den bleeken bruidegom ter aard:

't Was Gram, de fiere koni[n]g.

De bruid, van 't hoog gestoelt' gesneld,
Wordt door haars redders arm omkneld.
Wild ijlt hij uit de feestzaal voort
En draagt de blonde duif aan boord

Van 't drak[e]nschip aan d'oever.

Naar Baumbach.
J.R. van der Lans.

1) Bekende benaming voor de oud-Noorsche vaartuigen.