De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 8

Wetenswaardig Allerlei.

Een zeebeving. -

Een zeldzaam natuurverschijnsel, nl. een zeebeving door het uitbarsten van onderzeesche vulkanen veroorzaakt, werd onlangs door de manschap van het Amerikaansche schip Vespor bijgewoond. Dit schip bevond zich op weg van de Japansche wateren naar San Francisco en was omstreeks 75 mijlen van de kust verwijderd, toen plotseling een geweldige suizing in de zee werd waargenomen en het schip plat op zij geworpen. Onmiddellijk daarop kwamen groote golven aanrollen, die over het heele schip heensloegen. De kapitein was van meening, dat het schip zich juist boven een onderzeeschen vulkaan bevond. Het water was zoo heet, dat het pek in de naden van het dek begon te smelten. Ter zelfder tijd stegen een menigte warme zwaveldampen uit den kokenden oceaan op. De manschap van het schip moest zich tusschendeks bergen en daar vijf uur verblijven. Enkel door de omstandigheid, dat de onderzcesche uitbarstingen bij tusschenpoozen plaats hadden, bracht de bemanning er het leven af.

Ouderdom van eenige componisten. -

Onder de beroemde componisten stierf Auber op 90-jarigen leeftijd, Monsigny met zijn 88e jaar, Compère met zijn 84e, Cherubini met zijn 82e, Rameau met zijn 81e, Haydn met zijn 77e, Spontini met zijn 77e, Paisiello met zijn 73e, Piccini met zijn 72e, Grétry met zijn 72e, Sebastiaan Bach met zijn 65e, Halévy met zijn 63e, Boieldieu met zijn 59e, Beethoven met zijn 57e, Dalayrac met zijn 56e, Donizetti met zijn 50e, Nicolai met zijn 43e, Mendelssohn met zijn 38e, Mozart met zijn 35e, Bellini met zijn 33e, Schubert met zijn 31e en eindelijk Pergolese (zie het Stabat Mater in no. 38 van den loopenden jaargang) met zijn 26e jaar.

Verbruik van paardevleesch te Parijs. -

In de 180 slachterijen te Parijs, waar paardevleesch te koop wordt aangeboden, werden in het afgeloopen jaar niet minder dan 4615 ton (elk van 20 centenaars) vleesch verkocht, waarvoor 21,219 paarden en 229 ezels moesten geslacht worden. Dit vleesch wordt verkocht tot prijzen, die afwisselen van 20 centimes tot 1 frank; de laatste prijs wordt echter enkel voor het beste lendenstuk besteed. Slechts een derde gedeelte van dit vleesch wordt versch verkocht, het overige wordt gepekeld, gerookt of tot worst verwerkt. Nu, voor dit laatste zou zeker menigeen hier te lande, en niet ten onrechte, den neus ophalen!

De langste brug ter wereld. -

Deze is de leeuwenbrug bij Sangang in China. Zij strekt zich over een lengte van acht kilometer over een bocht der Gele Zee uit en wordt door 300 steenen bogen gedragen. Zij ligt 24 meter boven het water en heeft een massief ijzeren leuning. Een zeven meter groote marmeren leeuw siert het bovenste gedeelte van elken pijler. De brug werd onder de regeering van keizer Kieng Long gebouwd, die in het jaar 1796 met het oog op zijn hoogen leeftijd afstand deed van den troon.

De grootste bibliotheken ter wereld. -

De rijkste van alle bibliotheken is die van Parijs, welke meer dan 2 millioen boeken en 160.000 manuscripten telt. De twee bibliotheken, die hierop volgen, de keizerlijke bibliotheek te St. Petersburg en het Britsch Museum te Londen bevatten omtrent evenveel banden. De koninklijke bibliotheek te Munchen telt omstreeks 900.000 deelen, maar hieronder zijn veel kleine geschriften begrepen. Dan volgen de bibliotheek te Berlijn met 800.000, die van Kopenhagen met 510.000 en die van Dresden met een half millioen deelen. De keizerlijke bibliotheek te Weenen telt maar 400.000 banden, terwijl de hoogeschool aldaar er bijna evenveel heeft. De bibliotheken van Budapest en Krakau bevatten elk 300.000 banden.

Klachten van Amerikaansche krantenschrijvers. -

Het schijnt dat de Amerikanen nogal eens nalatig zijn in het betalen van het abonnementsgeld hunner krant. De uitgevers heffen daarover dikwijls hartverscheurende klachten aan, waarvan de Ottawa Free Press eenige aardige staaltjes meedeelt.

Een blad van Texas schreef voor eenigen

[p. 328]

tijd: ‘Wij hebben bij den papierhandelaar moeten borgen tot ons crediet uitgeput is. Onze zetters verlangen hun welverdiend arbeidsloon. Wij hebben geen hout, geen aardappelen, geen meel, geen vleesch, geen boter, geen suiker, in het geheel niets meer, zelfs geen geduld, alleen nog maar een goed geweten. Wij beijveren ons, een christelijk leven te leiden en hopen in den hemel te komen; het zou ons aangenaam zijn, u daar weder te vinden, wat helaas niet geschieden kan, als gij uw schulden bij ons niet betaalt.’

In een ander blad las men:

‘Het is uitgemaakt, dat menschen, die op kranten geabonneerd zijn en geregeld vooruitbetalen, nooit kiespijn hebben gehad; hun aardappels werden nooit ziek, nooit kwam de brand in hun koren en hun kleine kinderen schreeuwden 's nachts nimmer. Lieve lezer, hebt gij uw krant al betaald?'

Nog een paar andere staaltjes:

‘W.B. schrijft ons, dat hij verscheidene nachten niet heeft kunnen slapen; in het begin dacht hij dat het van de warmte kwam, daarna wierp hij de schuld op de vl..... Toen betaalde hij zijn krant en van dat oogenblik af heeft hij zoo heerlijk geslapen als ooit te voren.’

grootmoeder leest.

‘Een onzer abonnenten leed zoo aan nachtmerrie, dat hij bijna tot vertwijfeling gebracht werd. Tevergeefs wendde hij al de hem aanbevolen middelen aan. Toen vroeg hem zijn voortreffelijke vrouw of hij zijn krant wel betaald had, en toen hij zijn boek nakeek, bleek het dat hij twee jaar in betaling ten achter was. Onmiddellijk betaalde hij en sliep drie nachten zeer goed; uit voorzorg echter, dat de kwelling niet meer mocht terugkomen, zond hij het abonnementsgeld voor een jaar vooruit.’

Zeer duidelijk ook is de strekking der volgende berichten:

‘De oudste man, die ooit in Philadelphia gestorven is, was van zijn 21e jaar tot aan zijn dood op dezelfde krant geabonneerd en betaalde die steeds een half jaar vooruit’

‘De dames van Louisiana moeten overeengekomen zijn, nooit een man te trouwen, die langer dan een jaar zijn krant niet betaald hee[f]t.’

Menigmaal leest men ook soms allesbehalve christelijke wenschen, zooals de volgende:

‘Wie zijn krant niet betaalt, moge met sterkwater ingezeept, en door een dronken barbier met een handzaag geschoren worden.’

‘Moge hij zijn leven lang een kijvende vrouw en een rookenden schoorsteen hebben.’

‘Moge hij, als hij een nauwe laars aantrekt, daarin een levende horzel vinden.’

‘Moge hij den ganschen dag barrevoets op cactussen loopen en 's nachts onder muskieten slapen, zonder wollen deken om de ratelslangen van zich af te houden.’

‘Moge hij alle dag door uitgehongerde, uitgemergelde drukkersjongens achtervolgd en zijn slaap alle nachten door de verschijning van een doodgehongerd uitgeverskind gestoord worden.’

‘Moge hij veroordeeld worden, een krant uit te geven, welker abonnenten allen even nalatig zijn als hij zelf.’

Uit het wetboek der Hindostansche vrouwen.

- De vrouwen in Hindostan bezitten een eigen wetboek, waarin haar rechten zwart op wit opgeteekend staan. Zeven wijze vrouwen zijn de vervaardigsters van dezen codex. Volgens dit wetboek worden alle mannen in drie klassen verdeeld: in ‘volle’ ‘half-volle’ en ‘hulpul-hupla.’ Onder de vollen worden degenen verstaan, die in staat zijn een vrouw behoorlijk te onderhouden. De half-vollen ver mogen dit niet; hun vrouwen moeten zelf mee pootaan spelen om den kost te verdienen. Het spreekt vanzelf, dat zij niet op dezelfde achting aanspraak kunnen maken als de vollen. Wanneer de vrouw door een half-volle geslagen wordt, heeft zij het recht terug te slaan; ook mag zij haar man haren uit zijn baard trekken. De hulpul hupla's zijn er echter het ergste aan toe. Hun vrouwen mogen tien dagen lang uit het huis wegblijven, zonder dat haar mannen er naar mogen informeeren, waar hun eegaas dien tijd hebben doorgebracht.