De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 8

Wetenswaardig Allerlei.

Wat wegen de hersenen? -

Een paar geleerden hebben ijverige nasporingen in het werk gesteld over het gewicht der hersenen bij de volken der verschillende rassen, en zijn tot de volgende resultaten gekomen:

Het gewicht der hersenen bij Europeanen wisselt af van 1425 tot 1245 gram, een gemiddeld dus van 1328 gram.

De hersenen van Duitschers wegen 1425 gram, van Engelschen 1389, van Franschen 1353, van Roemeniërs 1303, van Bohemers 1245 gram. De hersenen van vrouwen zijn overal aanzienlijk lichter dan die van mannen.

Bij het meerendeel der Aziatische volkeren hebben de geleerden een groote minderheid in gewicht geconstateerd. Het gemiddelde gewicht bedraagt bij hen 1253 gram.

De volken die de hellingen van het Himalaya-gebergte bewonen, hebben echter een gemiddeld van 1304 gram. Wat de hersenen der Chineezen betreft, deze wegen 1357 gram, en overtreffen dus die der Franschen in gewicht.

Bij de Negers wisselt het gewicht der hersenen af tusschen 1313 en 1249 gram. Zonderling mag het heeten, dat de hersenen der Kaffers een bijzonder hoog gewicht hebben, nl. 1365 gram, terwijl die hunner naburen, de Boschjesmannen, ruim honderd gram met hen in gewicht verschillen.

In Amerika wegen de hersenen der Eskimo's gemiddeld 1219 gram; die der beschaafde Indianen-stammen 1310, die der barbaarsche echter maar 1224 gram.

De Caraïben, de eerste bewoners der Antilles, staan nog een trapje lager; bij hen bedraagt het gewicht der hersenen maar 1199 gram.

Wat kost de diplomatie aan Europa? - In Frankrijk bedraagt het budget van den minister van Binnenl. zaken 14 millioen franks, dat van Duitschland 17 millioen, dat van Engeland 15 millioen, dat van Rusland 10 millioen, dat van Italië 10 millioen, dat van Oostenrijk 8 millioen, dat van Spanje 5 millioen, enz. enz. Wanneer men hier nog bijvoegt de begrootingen der mogendheden van den tweeden en derden rang voor dezen post, komt men tot het cijfer van 100 millioen franks, die de diplomatie jaarlijks aan Europa kost.

Leeftijd van menschen en planten. -

De aarde telt ongeveer 1.500.000.000 bewoners, waarvan beide kunnen omtrent evenveel hebben. Het gemiddelde van 'smenschen leven is 39 jaar, maar het vierde deel der menschen sterven voor hun vijftiende jaar.

Eén persoon op duizend bereikt den leeftijd van 100 jaar; 60 personen op duizend dien van 65, 100 personen op duizend dien van 30 jaar.

Elk jaar sterven 33.033.033 personen, of 92.874 per uur, 60 per minuut en een per seconde. Tegen 100 sterfgevallen telt men 116 geboorten.

De leeftijd der planten is veel langer dan die van den mensch. Zoo bereikt de els den leeftijd van 360 jaar, de kliomp dien van 450 jaar, de kastanjeboom dien van 600 jaar, de olijfboom dien van 700 jaar, de ceder dien van 850 jaar, de eik dien van 1500 jaar, de taxis dien van 2.800 jaar, de baobab of brəodboom van 6 à 7000 jaar. In de jaarboeken der plantkunde heeft men linden opgeteekend van 1200 jaar, kastanje-boomen en platanen eveneens van 1200 jaar, en beroemde rozenstruiken van meer dan 1000 jaar.

[p. 192]

Kostbare pijpen. -

De mooiste tabakspijp ter wereld moet, naar men wil, in het bezit zijn van den sjah van Perzië, want diens pijp, met kostbare edelsteenen bezet, wordt op een waarde van niet minder dan 900.000 gulden geschat. In Brussel woont echter een man, die zijn pijpenverzameling zelfs niet voor dit prachtstuk zou willen ruilen, nl. de bekende verzamelaar kapitein Crathe. Hij heeft niet minder dan 5000 pijpen uit alle tijden, landen, en alle denkbaar materiaal: steen, hout, metaal, glas, enz. Een andere pijpenliefhebber, die er ook een rijke collectie op nahoudt, is de prins van Wales, die, ofschoon hij zelf alleen sigaren en sigaretten rookt, toch een hartstochtelijk pijpenverzamelaar is.

kerstmis op het land, naar de teekening van willy stöwer.

Muziek en de maag. -

De pachter van het buffet bij de Theodor-Thomas-concerten te New-York sprak eenmaal volgenderwijze zijn oordeel over de muziek uit: ‘Het is opmerkelijk welken invloed [d]e muziek op de maag uitoefent. Op avonden, dat het orkest muziek van Wagner speelt, zet ik vijfmaal zooveel lagerbier om als anders. Op de Mendelsohn-avonden koopt niemand broodjes met ham, en daar ik hier 85 procent aan verdien, heb ik niet veel met de muziek van Mendelsohn op. Johann Strauss is de componist, die den wijn laat vloeien. De menschen zijn prettig, als ze naar een wals van Strauss luisteren en bestellen allicht een flesch champagne.’